Page:Rabelais marty-laveaux 04.djvu/289

Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

le 10 août 1512, à la hauteur du cap Saint-Mathieu, par douze vaisseaux anglais ; son vaisseau devint la proie des flammes ; mais il aima mieux périr que de se rendre. Germain de Brie, ami de Rabelais, composa, à ce sujet, la pièce suivante :

HERVEI CENOTAPHIVM.

Magnanimi manes Heruei nomenque verendum
Hic lapis obseruat : non tamen ossa tegit.
Ausus enim Anglorum numerosæ occurrere classi
Quæ patrium infestans iam prope littus erat,
Chordigera inuedus regali puppe, Britannis
Marte prius sæuo comminus edomitis,
Arsit Chordigeræ in flamma, extremoque cadentem
Seruauit moriens excidio patriam.
Prisca duos ætas Decios miratur : at vnum
Quem conferre queat, nostra duobus habet.

(Germanus Brixius, Chordigeræ nauis conflagratio. Ex ædibus Ascensianis, 1513, Lutetiæ Parhisiorum)

L’Anglais Thomas Morus, cherchant à diminuer la gloire d’Hervé, répondit à Germain de Brie par cette épigramme :

Heruea cum Deciis vnum conferre duobus
Ætas, te, Brixi, iudice, nostra potest.
Sed tamen hoc distant, illi quod sponte peribant,
Hic periit quoniam non potuit fugere.

L. 27 : Nous perissons. « Domine, salva nos, perimus. » (S. Matthieu, viii, 25.)

Page 348, l. 9 : Tirouoir. Voyez, ci-dessus, p. 77, note sur la l. 15 de la p. 21.

L. 10 : Beatus… abiit. « Heureux l’homme qui n’est point parti. » (Ps. i)

L. 13 : Horrida tempestas montem turbauit acutum. « Une horrible tempête a troublé Montaigu. » C’est une parodie de ce vers d’Horace. (Épodes, xiii)

Horrida tempestas cœlum contraxit