Dictionnaire de théologie catholique/EDER Georges

Texte établi par Alfred Vacant et Eugène MangenotLetouzey et Ané (Tome 4.2 : DIEU - EMSERp. 417).

EDER Georges, théologien allemand, né à Freisingen en 1523, mort le 19 mai 1586. Élu plusieurs fois recteur de l’université de Vienne, il était très versé dans l’étude du droit et fut successivement le conseiller des trois empereurs Ferdinand Ier, Maximilien II et Rodolphe II. Quoiqu’il fût laïque, la plupart de ses écrits ont pour but la défense de la foi catholique contre les hérétiques du xvie siècle. Ses principaux ouvrages sont : Catalogus rectorum et illustrium virorum archigymnasii Viennensis, in-4o. Vienne, 1559 ; in-fol., 1645, continué par J. Litters ; 1670 ; 1693 ; Æconomia bibliorum seu partitionum theologicarum libri V, quibus S. Scripturæ dispositio seu artificium et vis atque ratio in tabulis velut ad vivum exprimitur et ita ob ocidos ponitur ut non modo absolutissimam complectantur universæ theologiæ summam atque methodum, sed commentarii etiam vice haberi queant, in-fol., Cologne, 1568, 1582 ; Venise, 1572, 1577 ; Partitiones catechismi catholici, Cologne, 1568, 1571, 1582 ; Brixen, 1559 ; Compendium catechismi quod ut antea semper : ita etiam nunc ex decreto concilii tridentini pie recteque utitur romana apostolica cum confessione catholica universi concilii tridentini, in-8o, Cologne, 1569, ouvrage qui fut aussitôt traduit en allemand et qui parut dans la même ville en 1570 ; Discursus de fide catholica, in-8o, Budissen, 1571 ; Evangelische Inquisition wahrer und falscher Religion, etc., partie en allemand et en latin, in-4o, Dillingen, 1573 ; cet ouvrage déplut à Maximilien II, qui le condamna par un édit impérial ; il fut cependant publié encore, s. l., 1574 ; Cologne, 1574 ; s. l., 1579 ; Ingolstadt, 1580, 1629 ; la IIe partie parut sous ce titre : Das guldene Fliess christlicher Gemein und Gesellschaft, in-8°, Ingolstadt, 1579 ; Malleus hæreticorum, de variis falsorum dogmatum notis atque censuris libri duo, in-8o, Ingolstadt, 1579 ; G. Nigrinus écrivit contre cette IIe partie ; la IIIe ne fut pas publiée ; Matæogia hæreticorum seu Summa hæreticarum fabularum in qua brevi quodam veluti compendio continentur nongenti fere vanissimi errores de ducentis prope religionis catholicæ capitibus quibus homines quidam reprobi purum Dei verbum plerumque corrumpere, Ecclesiæ vero unitatem præscindere ac fidei christianæ integritatem violare ausi sunt, in-8o, Ingolstadt, 1581.

Ant. Possevin, Bibliotheca selecta, in-fol., Venise, 1603, l. II, c. xxix, p. 79 ; Dupin, Histoire des auteurs ecclésiastiques du xvie siècle de 1550 à la fin du siècle, in-8°, Paris, 1703, p. 416 ; Walch, Bibliotheca theologica, in-8o, Iéna, 1757, t. I, p. 500 ; Werner, Geschichte der polem. Literatur, t. IV, p. 364, 580 ; N. Paulus, dans Hist. polit. Blätter, 1895, p. 13 sq. ; Aschbach, Geschichte der Wiener Universität, t. iii, p. 166-180 ; Hurter, Nomenclator, 3e édit., 1907, t. iii, col. 202-204.

B. Heurtebize.