la conception fausse que quelqu’un se réjouit davantage du pécheur que du juste. C’est pourquoi je retiens les paroles de Matthieu et les applique aux deux paraboles de Luc.
Le sens des paraboles découle de la première phrase de Matthieu : que le fils de l’homme est venu pour sauver ce qui périt. Les hommes se réjouissent d’avoir retrouvé ce qui était perdu ; et ils appliquent toutes leurs forces à ce but. Il en est de même du fils de l’homme, puisque le désir du Père, qui a envoyé la lumière au monde, son seul désir immuable, est le retour de son entendement.
Η τίς γυνὴ δραχμας ἔχουσα δέϰα, ἐάν ἀπολέση δραχμην μίαν, οὐχί ἄπτει λύχνον, ϰαὶ σαροῖ τὴν οἰϰὶαν, ϰαὶ ζητεῖ ἐπιμελῶς, ἔως, ὅτου εὕρη ;
Καὶ εὑροῦσα συγϰαλεῖται τὰς φίλας ϰαὶ τὰς γείτονας, λέγουσα· συγχάρητέ μοι, ὅτι εὖρον τὴν δραχμὴν ἥν ἀπώλεσα.
Οὔτω λέγω ὑμῖν, χαρὰ γίνεται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ ἐπὶ ἐνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι.
Λέγων πρὸς αὐτούς.
Οταν ϰληθῇς ὑπό τινος εἰς γάμους, μὴ ϰαταϰλιθῇς εἰς τὴν πρωτοϰλισίαν· μήποτε ἐντιμότερός σου ᾖ ϰεϰλημένος ὑπ’ αὐτοῦ.
Καὶ ἐλθὼν ὁ σὲ ϰαὶ αὐτὸν ϰαλέσας, ἐρεῖ σοι· δός τούτῳ τόπον· ϰαὶ τότε αρξη μετ’ αἰσχύνης τὸν ἐσχατον τόπον ϰατέχειν.
Ἀλλ' ὅταν ϰληθῆς πορευθείς ἀνάπεσον εἰς τὸν ἔσχαταν τόπον· ἴνα ὅταν ελθη ὁ ϰεϰληϰώς σε, εἴπη σοι· φίλε, προσανάβηθι ἀνῶτερον· τὸτε ἔσταῖ σοι δόξᾶ ἐνώπιον τῶν συναναϰειμένων σοί.
Ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται· ϰαὶ ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.
Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἰδών τὸν διαλογισμόν τῆς ϰαρδίας αὐτῶν,
