Page:Tolstoï - Œuvres complètes, vol22.djvu/352

Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

ἀργοὺς, ϰαὶ λέγει αὐτοῖς· τί ὦδε ἐστήϰατε ὅλην τὴν ἡμέραν ἀργοί ;

Λέγουσιν αὐτῷ, ὅτι οὐδεὶς ἡμᾶς ἐμισθώσατο. Λέγει αὐτοῖς· ὑπάγετε ϰαὶ ὑμεῖς τὸν ἀμπελῶνα, ϰαὶ ὅ ἐάν ἦ δίϰαιον, λήψεσθε.

Ὀψιας δέ γενομένης λέγει ὁ ϰύφις τοῦ ἀμπελῶνος τῷ ἐπιτρόπῳ αὐτοῖ· ϰάλεσον τοὺς ἐργὰτας, ϰαὶ ἀπόδος αὐτοῖς τὸν μισθόν, ἀρξὰμενος ἀπὸ τῶν ἐσχάτων ἔως τῶν πρώτων.

Καὶ ἐλθόντες οἱ περὶ τὴν ἐνδεϰάτην ὥραν, ἐλαβον ἀνά δηνάριον.

Ἐλθόντες δὲ οἱ πρῶτοι, ἐνόμισαν, ὅτι πλείονα λήψονται· ϰαὶ ἐλαβον ϰαὶ αὐτοί ἀνά ὃηναριον.

Λαβόντες δὲ ἐγόγγυζον ϰατὰ τοῦ οἰϰοδεσπότου,

Λέγοντες, ὅτι οὖτοι οἱ ἐσχατοι μίαν ὡραν ἐποίησαν, ϰαὶ ἴσους ἡμῖν αὐτούς ἐποίησας, τοῖς βαστάσσι τὸ βαρος τῆς ἡμέρας ϰαὶ τὸν ϰαύσωνα.

Ὁ δὲ ἀποϰριθείς εἶπεν ἐνί αὐτῶν. ἐταῖρε, οὐϰ ἀδιϰῶ σε· οὐχί δηναρίου. συνερώνεσας μοι ;

Ἆρον τὸ σὸν ϰαὶ ὕπαγε· θέλω δὲ τούτῳ τῷ ἐσχάτῳ δοῦναι, ὡς ϰαὶ σοί.

Ἢ οὐϰ ἔξεστί μοι ποιῆσαι ὅ θέλω ἐν τοῖς ἐμοῖς, ἦ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρός ἐστιν, ὅτι ἐγὼ ἀγαθός εἰμι ;

Οὐτως ἐσονται οἱ ἔσχατοι πρῶτοι· ϰαὶ οἱ πρῶτοι ἔσχατοι· πολλοί γὰρ εἰσι ϰλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐϰλεϰτοί.


Matthieu, xx, 1. Car le royaume des cieux est semblable à un père de famille qui sortit dès la pointe du jour afin de louer des ouvriers pour travailler à sa vigne. Car voici à quoi est semblable le royaume de Dieu : le maître sortit le matin afin de louer des ouvriers pour travailler dans son jardin.
2. Et ayant accordé avec les ouvriers, à un denier par jour, il les envoya à sa vigne. Ayant convenu du prix avec les ouvriers, pour la journée, il les envoya dans son jardin.
3. Il sortit encore environ la troisième heure du jour, Plus tard, pendant le déjeuner, il sortit pour sur-