encore de la place pour ceux qui voudraient venir. Et pour venir on dit ce qu’il faut faire : il faut abandonner les soucis des choses de ce monde et des richesses. Il y a toujours de la place pour ceux qui veulent venir, c’est-à-dire rendre les richesses. Mais ceux qui ne veulent pas le faire, occupés de leurs bœufs, de leurs champs, de leurs femmes, ceux-là ne peuvent pas venir et ils ne goûteront pas au souper.
Ὡμοιώθη ἡ βασιελεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασιλεῖ, ὅστις ἐποίησε γάμους τῷ νίῷ αὑτοῦ.
Καὶ ἀπέστειλε τοὺς δούλους αὐτοῦ ϰαλέσαι τοὺς ϰεϰλημένους εἰς τοὺς γάμους· ϰαὶ οὐϰ ἤθελον ἐλθεῖν.
Πάλιν ἀπέστειλεν ἄλλους δούλους, λέγων· εἴπατε τοῖς ϰεϰλημένοις. ἰδού, τὸ ἄριστόν μου ἡτοίμασα, οἱ ταῦροί μου ϰαὶ τὰ σιτιστά τεθυμένα, ϰαὶ πάντα ἔτοιμα· δεῦτε εἰς τοὺς γάμους.
Οἱ δὲ ἁμελήσαντες ἀπῆλθον, ὁ μὲν εἰς τὸν ἴδιον ἀγρόν, ὁ δὲ εἰς τὴν ἐμπορίαν αὐτοῦ.
Οἱ δὲ λοιποί, ϰρατήσαντες τοὺς δοῦλους αὐτοῦ, ὑβρισαν ϰαὶ ἀπεϰτειναν.
Ἀϰούσας δὲ ὁ βασιλεύς ὠργίσθη· ϰαὶ πέμψας τὰ στρατεύματα αὐτοῦ, ἀπώλεσε τούς φονεῖς ἐϰείνους, ϰαὶ τὴν πόλιν αὐτῶν ἐνέπρησε.
Τότε λέγει τοῖς δούλοις αὐτοῦ· ὁ μὲν γάμος ἔτοιμός ἐστιν, οἱ δὲ ϰεϰλημένοι οὐϰ ἠσαν ἄξιοι.
Πορεύεσθε οὖν ἐπί τὰς διεξόδους τῶν ὁδῶν, ϰαὶ οσους αν εὔρητε, καλεσατε εἰς τούς γὰμους.
Καὶ ἐξελθόντες οἱ δοῦλοι ἐϰεινοι εἰς τὰς ὁδούς, συνήγαγον πάντας ὅσους εὐρον, πονηρούς τε ϰαὶ ἀγαθούς· ϰαὶ ἐπλήσθη ὁ γάμος ἀναϰειμένων.
Εἰσελθών δὲ ὁ βασιλεύς θεάσασθαι τούς ἀναϰειμενους, εἶδεν ἐϰεῖ ἄνθρωπον οὐϰ ἐνδεδυμένον ἔνδυμα γάμου.
