Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.
En Esperanto ekzistas nur unu formo por ĉiu tempo de l’verbo, kia ajn estas la persono kaj la nombro.
| La infinitivon | karakterizas | la finigo | : -i; | ami | |
| La indikativon de l’estanteco | - | - | : -as ; | mi amas | |
| La indikativon de l'estinteco | - | - | : -is ; | mi amis | |
| La indikativon de l’estonteco | - | - | : -os ; | mi amos | |
| La kondiĉan modon | - | - | : -us ; | mi amus | |
| La volan modon | - | - | : -u ; | mi amu | |
| La participon aktivan de l'estanteco | - | - | : -anta ; | amanta | deklinaciiĝas |
| La participon aktivan de l'estinteco | - | - | : -inta ; | aminta | kiel |
| La participon aktivan de l'estonteco | - | - | : -onta ; | amonta | adjektivoj |
La tempojn malsimplajn de l'aktiva konjugacio oni ricevas, kunmetante la verbon esti kaj la konvenan aktivon participon :
| esti | aminta, | (amonta) |
| mi estas | - 1 | - |
| mi estis | - 2 | - |
| mi estos | - | - |
| mi estus | - | - |
| mi estu | - | - |
1. Tre malofte uzata, ĉar la simpla tempo de l'astinteco en : — is, sufiĉas por esprimi la ideon.
2. Tre malofte uzata, ĉar ankaŭ tie ĉi la tempo de l'estinteco en : — is, povas sufiĉi, escepte kiam oni devas esprimi ideon autaŭan rilate al ago ankaŭ jam estinta.
