A. — Via onklino venu tuj, mi petas, ĉar mi bezonas paroli kun ŝi hodiaŭ. — Konvenas, ke la pastro elparolu korekte. — Diru al viaj lernantoj, ke ili reportu en la lernejon ĉiujn librojn, kiujn ni bezonas. — Se niaj donacoj estas tro belaj, mi demandas min, ĉu niaj amikoj ne rifuzos ilin. — Tuj kiam la fratino vidis sian fraton, ŝi ekplendis, ke li, anstataŭ skribi ĉiusemajne, nur malofte donis signon de vivo; sed li respondis, ke ŝi estas malprava.
B. — Kvankam mi tre afable reinvitis viajn gepatrojn, ili ree ne akceptis mian inviton : ĉu tial ke ili estas tro maljunaj kaj malfortaj, ĉu tial ke ili timas enui en nia societo. — Antaŭ ol ekparoli, oni devas pripensi. — Por ke vi estu prava, estus necese, ke la homaro estu perfekta, sed vi scias tiel bone, kiel mi, ke tio ne estas la efektiveco. — Ne disĵetu papererojn en la ĝardeno. — Mi ne kredas plu, ke li venos, kaj tion mi tre bedaŭras.
A. — Aussitôt que je reçus votre billet je me mis à écrire, mais mon travail n'est pas encore fini. — Pour que ce bien lui appartienne, il faudrait qu'il l’achète ou qu'on le lui donne, mais je crois qu'il n’a pas d'argent et je suis certain que le possesseur actuel ne le lui donnera pas, — Pour que tu retrouves le temps perdu, je me demande si tu ne devras pas travailler jour et nuit.
B. — Si mes parents le permettaient, j'irais avec toi, mais je ne sais s‘ils le voudront, et même je crains qu'ils ne veuillent pas, quoique je me porte très bien aujourd'hui. — Notre vieil ami, le juge, disait que trop souvent, selon qu'on est riche ou pauvre, on est jugé avec indulgence (adv.) ou sévérité. — Le jeune médecin distribuait des aumônes à tous les pauvres du village, bien que, malheureusement, il ne fût pas riche.
