A. — La membroj, kruroj kaj brakoj, de nia fileto estas mallongaj. — La provincano ofte parolas malrapide kaj tro laŭte. — La patrino iras kun sia filo kaj liaj filoj. — Mi kredas, ke hodiaŭ la vetero estas ne varma sed varmega. — La knabo havas nigrajn okulojn kaj ruĝajn harojn. — La filineto de la vilaĝano iras al sia avino ; ŝi marŝas rapide kaj eĉ kuras.
B. — La patrino aŭdas kontente la karan voĉon de siaj infanetoj, kiujn ŝi povas vidi en la ĝardeno. — La granda hundo havas ne buŝon sed buŝegon, ne piedojn sed piedegojn. — La knabineto kuras kaj ŝiaj vangoj estas nun ruĝaj. — La onklino kisas sian nevineton sur la frunto kaj sur la kolo, kaj la infaneto ridegas. — La patro parolas kun sia filino kaj ŝiaj amikinoj.
A. — Un sang rouge court dans notre corps. — La cousine de notre beau-frère a [les][1] yeux bleus, [les] oreilles petites, [la] bouche jolie et [les] dents superbes ; ses cheveux sont bruns et ses sourcils et ses cils sont noirs. — Le fils aveugle de notre voisine, dit mon cousin, chante superbement. — Les serres de cet énorme oiseau sont longues et fortes.
B. — Les enfants des citadins jouent dans les jardins de leur ville. — L'homme a la tête sur les épaules. — Nous avons le cœur dans la poitrine, à gauche (adv.). — Vous n'avez pas bonne mine aujourd'hui : vos lèvres ne sont pas rouges, mais blanches, votre visage est pâle, vous n'avez que [la] peau et [les] os. — Ses doigts sont démesurément longs : il n'a pas des mains, mais des pattes.
- ↑ Les mots entre crochets [] ne se traduisent pas. — Les, ici, équivaut à : des, et la à : une.
