(à traduire par écrit).
A. La onklino legas kaj la nevinoj kuras kun la junaj knaboj en la vilaĝo. — Edzo kaj edzino estas geedzoj. — Ĉu la filino de la najbaro estas granda ? Jes, sinjoro, sed la filino de la servisto estas malgranda kaj malbela. — Ĉu la feliĉaj gefianĉoj estas ankoraŭ en la ĝardeno de la maljuna kuzo ? Ne, sinjorino, la fraŭlino estas sola, la fianĉo estas ĉe la najbaro.
B. Ĉu la malbonaj infanoj povas esti kontentaj kaj gajaj ? Ne, patrino ! — En la urba ĝardeno estas belaj floroj. — Filo de onklo estas kuzo. — La nepo skribas al la bona kaj maljuna avo. — Kia (ou kiel) estas la vetero, knabo ? La vetero, gesinjoroj, estas hodiaŭ malbona kaj malvarma. — La ĉevalo estas kun la bovinoj sur la kampo. — La kato kaj la hundo estas bonaj amikoj de la homo.
(à traduire par écrit).
A. Un fiancé et une fiancée sont des fiancés. — Aujourd'hui les enfants jouent avec de jeunes cousins sur le sable et sur de grandes pierres. — Dans le jardin de la province croissent encore de belles fleurs et volent aussi de gais oiseaux. — Les petits-fils de la voisine sont-ils bons, chère mademoiselle ? Oui, monsieur, mais laids et malheureux.
B. Le beau-frère du jeune voisin est le père de beaux garçons et de belles fillettes. — Qui est heureux ? Les hommes bons, madame, ne sont pas toujours heureux, mais les hommes méchants sont toujours tristes et malheureux. — L'enfant joue avec la vieille chatte de la voisine. — L'époux d'une fille est un gendre et l'épouse d'un fils est une bru.
