Page:Teirlinck I., Le folklore flamand, vol. 1 - Folklore mythologique.pdf/69

Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.
— 62 —

riste bien connu, fait connaître une pièce intéressante, laquelle, dit-il, est répandue dans le peuple sous le nom de Wilde vespers (Vêpres sauvages). Nous en extrayons deux passages, le premier et le dernier.

Deux villageois remplissent, l’un l’office de curé, l’autre celui de sacristain, et chantent à tour de rôle :


I.

Koster van lirum, — koster van larum, — koster van Lambrecht ! — Ja, meneer, ’k ben uwen dienaars knecht ! — Zie ne keer naar den Oosten, — en zie ne keer naar den Westen, — of dat er niemand nie(t) en komt van Sint-Jacob. — Ja, meneer, z’hên me wel bedacht, — z’hên me daar nen haan gebracht. — De(n) haan was over ’t waterke, — pikatorium — seevan directionem — pine sestig – klink, klank : klorium[1].

Sacristain de lirum, — sacristain de larum, — sacristain de Lambert ! — Oui, Monsieur, je suis votre serviteur ! — Regardez vers l’Orient, — et regardez vers l’Occident, — si personne ne vient de Saint-Jacques ? — Oui, Monsieur, ils ont pensé à moi, — ils m’ont apporté un coq. — Le coq était au delà de l’eau, — pikatorium, — klink, klank, klorium !


II[2].

Koster van lirum, — koster van larum, — koster van Lambrecht ! — Ja, meneer, ’k ben uwen dienaars knecht ! Zie ne keer naar den Oosten, — zie ne keer naar den Westen, — of dat er niemand nie(t) en komt van Sint-Jacob. — Ja, meneer, z’hên mij wel bedacht, — z’hên me daar een mot gebracht. — De mot was rot, — het peerd was ’t weerd, — de koei was moei, — het veel was eel, — het kalf was half, — het zwijn was mijn, — het schaap was aap, — de hond was str...t, — de kat was nat, — de zwaan was aan, — en de(n) haan was over ’t waterke, — pikatorium — seevan directionem — pine sestig — klink, klank, klorium[3] !

Sacristain de lirum, — sacristain de larum, — sacristain de

  1. Les quatre derniers vers : latin de cuisine, potjeslatijn !
  2. Nous passons neuf couplets !
  3. Cette parodie nous paraît être une véritable satire contre la dime. Voy. Gittée, Volkskunde, I, 250 ; ’t Daghet, I, 187 ; Hoffman von Fallersleben, Hor. belg.