t vos qui Tragico toties repetit a cothurno
Pulpita pel lagitis seu vos infanda Thyesta
Cœna, vel amisso Cornelia mœsta marito,
Flama vel iratæ non restinguenda nonercœ.
Detinet : attentas huc huc advertite mentes.
Vos quoque, qui miseri spe præfulgente lucelli
Bartoleas versatis opes, & quicquid Iason
Balbutit, immenfos auri dum lastas acervos,
Colchicaque Argolicis promiti veltare remis.
Desinite insano nimium indulgere labori,
Et tormenta crucis divinæ adfigere menti.
Non se tam variis pingit Natura figuris,
Non setam varios in flores terra resoluit,
Fecunde ad aperta finus per tempora Veris,
Quam varias rerum species Accordius, atque
Luminibus distincta novis emblemata miscet.
Si quisquam his Tragicas ausit confere querelas,
Rancida doctorum vel quæ farrago reponit,
Anticyram petat, & fragili vesta æquora lembo.
Τάχ άυριον έπετ’ άμεινον.
