Page:Revue des Deux Mondes - 1846 - tome 15.djvu/184

Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

Et totius coronae nos admirantis[1]
Petam tibi, resolute bacheliere,
Non indignus alumnus di Monspeliere,
Quae remedia caecis, surdis, mutis,
Manchotis, claudis atque omnibus estropiatis,
Pro coris pedum, malum de dentibus, pesta et rabie,
Et nimis magna commotione in omni novo marié,
Convenit facere ?

BACHELIERUS


Clysterium donare, etc., etc.

La tirade du septième docteur est, à quelques vers près, celle du quartus doctor des éditions communes. Un trait pourtant est à relever :

Tombavit in meas manus
Homo qualitatis, dives comme un Craesus.

OCTAVUS DOCTOR


Impetrato favorabili congé
A domino praeside,
Ab electa troupa doctorum,
Tam praticantium quam practicae avidorum,
Et a curiosa turba badaudorum,
Ingeniose bacheliere,
Qui non potuit esse jusqu’ici déferré,
Faciam tibi unam quaestionem de importantia :
Messiores, detur nobis audiencia.
Isto die bene mane,
Paulo ante mon desjeuné,
Venit ad me una domicella
Italiana, jadis bella,
Et, ut penso, encore un peu pucella,
Quae habebat pallidos colores,
Fievram blancam dicunt magis fini doctores,
Quia plaiguebat se de inigraina,
De curta halena,
De granda oppressatione,
Jambarum enflatura et effroiabili lassitudine,
De battimiento cordis,
De strangulamento matris,
Alio nomine, vapor hystérique,
Quae, sicut omnes maladiae terminatae in ique,
Facit à Galien la nique.

  1. On a déjà dû remarquer, au milieu de tout ce latin burlesque, plus d’une finesse d’exquise latinité.