♦An. 1-177.
♦An. 1177
An. 1177.
r
EX BENEDICTI PETROBURGENSIS ABBATIS
indicaverunt ei responsum Regis filii sui super mandatis suis. Quod cùm au- A disset, nec sibi in aliquo placuisset ; mandavit Archiepiscopo Cantuariensi, et Episcopis regni, quod in octabis sancti Johannis-Baptistœ essent ad eum apud Wintoniam ; et ita factum est. Venerunt etiam illuc ad eum Comités et Barones et milites regni sui per summoriitionem suam parati equis et armis secum transfretare in Normanniam. Venitque illuc ad eum, per mandatum ipsius, Willelmus Rex Scotiae. Congregatis itaque omnibus in urbe Wintonia, Rex per consilium eorum transfretationem suam distulit donec Henricus Bajocensis Episcopus et Ricardus Giffard, quos ad Regem Francise miserat, ad eum redissent vel nuncii eorum.
Eodem anno quidam Canonicus de Abbatia Bothmenia ? quœ in partibus Cornubiae sita est Martinus nomine, statim. post Epiphaniam Domini furtivè asportavit corpus sancti Petroci et cum eo fugiens transfretavit, et illud secum B detulit usque ad Abbatiam sancti Mevenni, sitam in partibus minoris Britannise. Quod eum Rogero Priori Bothmenise et Canonicis ibidem Deo servientibus, innotuisset ; praedictus Prior, per consilium fratrum suorum, dominum Regem Angliae Henricum, fïlimn Mathildis Imperatricis adiit, ut per ipsius potentiœ auxilium, corpus sancti Petroci, quod per furtum amiserant, récupérassent. Ad instantiam autem illorum concessit eis prosfatus Rex auxilium suum et mandavit per littéras Rollando de Dinamno Justitiœ Britanniae, quod sine dilatione faceret illud corpus reddi. Audito itaque mandato Regis, prœdictus Rollandus venit cum armata manu et potenti ad Abbatiam sancti Mevenni, et praeeepit illud corpus reddi. Quod cum Abbas et Monachi ejusdem loci reddere nollent ipse minas addidit, jurans sé per nisi celeriùs redderetur, extrahere velll* illud. Quod ipsi audientes, noluerunt iram praefati Regis Angliae incurjere ; C sed beatum corpus illud reddiderunt praenomiiiato Rogero Priori Bothmeniœ die Dominicâ clausi Pentecostes, feriâ scilicet sanctorum Gervasii et Protasii Martyrum, scilicet xm Kal. Julii. Redditumque est ei corpus illud sanctum eum omni integritate et sine aliqua diminptione Abbate et Monachis Ecclesise sancti Mevenni jurantibus super reliquias ejusdem Ecclesise quod de corpore illo nihil retinerent, sed idem corpus non alteratum redderent. Peractis negotiis suis apud Wintoniam Rex iter suum arripuit versùs mare ad transfretandum in Normanniam ; et venit ad Stokes, juxta Portesmutam, ubi naves suas erant, feriâ septimâ, vn Idus Julii Et qxùa ventus erat ei contrarius in crastino transtulit se usque Stantede, ibi moram facturus donec audiret rumores de Francia, vel donec haberet prosperum ventum ad transfretanduni. Tertiâ vero feriâ sequenti scilicet iv Hus Julii, dum ibidem n^orara D faceret, venit ad eum Johannes de Rainewilla Frater Templi, missus ex parte Ricardi Giffardi, et Roberti Pikenot, et Roberti filii Bernardi nunciorum suorum quos in Franciam miserat. Et indicavit ei ex parte eorum quod Petrus qui Electus erat Meldensis Ecclesise nunc vero Cardinalis, et missus ab Apostolica sede Legatus in Franciam in mandatis a summo Pontifice Alexandro acceperat, quod tota terra ejus citra mare et ultra anathemati^ subderetur, nisi permitteret quod Ricardus films ejus Cornes Pictaviae in uxorem acciperet Aelais filiam Regis Franciae quam ipse jam diu, et ultra quàm inter eos convenerat, in custodia sua habuit ad opus praedicti Ricardi. Quod cùm Rex Angliœ audisset, consuluit Episcopos suos qui aderant scilicet Ricardum Cantuariensem Ar chiepiscopum et Gaufridum Elyensem et Bartholomœum7 Exoniensem, et Johannem Cicestrensem Episcopum et alios sapientes regni sui qui tune aderant, E quid super hac re sibi esset agendum ? Tandem placuit eis ut Archiepiscopus et Episcopi qui aderant, appellationem facerent contra prœnominatuni Cardinalem, ad Alexandrum summum Pontificem, de suspecto gravamine. Et ita fecerunt et posuerunt ipsum Regem, et’ se ipsos, et totum regnum Angliaa in protectione domini Papae, et ad euin appellaverunt. Tune Rex misit nuncium suum ad Rogerium Eboracensem Archiepiscopum ; et significans ei rumores quos audierat, mandavit ei ut ipse appellationem faceret in sua diocesi ad Romanum Pontificem, super eodem oasu, sicut Archiepiscopus Cantuariensis fecerat in sua diocesi.
Interea appropinquante festo Assumptionis beatas Marias Rex Henricus qui moram fecerat apud Wintoniam, ad mare se transtulit. Et tertiâ die sequenti,
