EX GUILLELBfl NEUBRÏGENSÏS
i
Al commu- s
nicationis. i
i
t
c
c
c
Cap. 12.
Corr. sextus. 1
An. 1160. e
r
i
s
c
i
i
I
Cap. 13.
i
interitum acciperent talionem qui dominum modestum et bonuni artificiosâ A perfidiâ crudeliter trucidarant et eodem illis modio remetiretur a filio quo ipsi priùs patri mensi fuerant. Nam cùm fortè eidem filio, joco vel serio, improperatum esset a quodam nobili, quod perfidis civibus extincti patris sanguinem vendidisset ; ita est sauciatus hoc verbo, ut fidem servare perfidis indecorum r eputans doloris simul et pudoris urgentibus stimulis festinam paternœ necis quocumque modo meditaretur ultionem. Mox illustri Arragonum Regi mysterium concept» intentionis aperiens, accepit ab eo, tanquam ad adjutorium contra Comitem Egidiensem, non par vas gentis ferocissimse copias. Et prsecurrens ad civitatem Bederensem, famâ priùs arte dispersâ quod idem Cornes irruptionem moliretur civibus supplicavit ut, quoniam Regis Arragonum amicitiâ et ope gaudebat, mox affuturis Arragonibus hospitium in transitu exhibentes justœ commutationis modum victualia ministrando servarent. B Venientes ergo Arragones, non quidem simul ne essent terribiles et eorum ingressus nequaquam pacificus videretur, sed pauci et pauci per dies aliquot tandem omnes mgressi urbem repleverunt. Cùmque per totam essent in hospitiis civitatem, repente ad signum datum raptis armis, impetum in proximos quosque cives fecerunt, totumque urbis populum furore insatiabili ferè in momento peremerunt. Sic maledictus ille populus justâ ordinatione, mercedem quam oportuit perfîdise suae et crudelitatis accepit. Porro ininistri ultionis, pro mercede sui operis, habitationem (ut dicitur ) acceperunt perfidorum csedibus civium expiatse civitatis. lis explicitis, quoniam pro tempore memorabilia videbantur, ad susceptse historiée seriem redeamus. Igitur Rex Anglorum Henricus secundus ab expeditione Tolosana reversus, brevi quievit. Sequenti enim anno, qui fuit regni ejus octavus ira inter ipsum C et Regem Francorum tempore ejusdem expeditionis concepta causis ingravescentibus, tandem quasi parta erupit, et subditarum quietem provinciarum motibus turbulentis corrupit. Denique immensis hinc inde exercitibus congregatis, in terrarum confiniis castris e regione dispositis, uterque Princeps cum suis copiis consistebat quia et progredi periculosum et retrogredi indecorum videbatur paratiorque uterque erat vel Princeps vel exercitus propter bellici discriminis ambiguos exitus proeliuni excipere quàm inferre. Viri ergo pacifici hanc hsesitationem habentes, ne duorum zelus et superbia hominum strages innoxiorum parerent populorum piè cautèque sategerunt. Et quoniam sub clypeo, t ut dici solet, meliùs plerumque procedit pacis negotium, Principibus ’quod priùs ne audire quidem sustinebant sine magna difficultate persuasum est. Itaque ’pacificati sunt Principes, et populi redierunt in sua. D lisdem diebus erronei quidam venerunt in Angliam, ex eorum, ut creditur génère quos Publicanos vocant. Hi nimirùm olim ex Gasconia (a) incerto auctore habentes originem regionibus plurimis virus suse perfidie infuderunt. Quippè in latissimis Galliœ Hispaniae Italise Germaniseque provinciis tam multi hac peste infecti esse dicuntur ut secundùm Prophetam multiplicati esse super numerum arenae videantur. Denique cùm a PrsssuHbus Ecclesiarum et Principibus provinciarum in eos remissiùs agitur egrediuntur de caveis suis vulpes nequissimse et prsetentâ specie pietatis, seducendo siniplices vineam Domini Sabaoth (a) Primus horumce in Gallia hœreticorum or- Erant autem hujusmodi seotœ cultore.i sine intermistus, post damnatos regnante Roberto Manicheeos sione prœdicabant nadipedes incedebant, septies in Aurelianenses fuit ante an. H01 in provincia die genua flectebant, et toties in nocte, pecuniam a Aginnensi quorum errores insectatur Radulfus nullo accipiebant, carnem non comedebant, vinum Ardens eo anno demortuus Serm. 3 in Dom. toi. non bibebant cibos datos sobriè accipiebant eleomopost Trinitatem, ut videre est T. XII p. 439. Eo- synam nihil valere dicebant, quia unde fieri possit a rum de grege fuisse videntur Petrus de Brujs ana- nemine débet possideri Communionèm sacramaccipere themate percussus in Concilio Tolosano an. 1119 renuebant Missam nihil esse dicebant ; parati erant et apud S. iEgidium igni traditus, necnon Hen- mori et cruciaripro legesua ; prodigia quœdamfacere ricus hœresiarcha qui an. 1116 in Cenomannos ir- videbantur, aquam enim in vinum mutabant vas varepsit, damnatus subinde in Conciliis Pisano an. cuum suo vino parumper infuso, plénum inveniebant ; 1134 et Remensi 1148. Ad eamdem hseresim acce- coram eis cwcivisum, surdi recipiebant auditum. Si debat Tankelinus Antwerpise an. 1124 deprehen- illiterati ad eos veniebant infra octo dies tam prusus, itemque Clementius an. 1113 apud Buciacum dentes fiebant, ut nec litteris nec exemplis superari prope Suessiones teste Guiberto de Novigento possent ; nullo compedum génère vinciripoterant. Duocum aliis exustulatus. Non sic tamen extincta in- decim fuere magistri, excepto principe eorum qui Ponfelix propago. Annalista enim de Margan apud cius vocabatur. Quo ex contextu tempus investigari Thom. Gale ad an. mclxhi famd vulgante, inquit potest illius epistolae, quam post Mabillonium repercrebruitquàdquidampseudo-propketœsurrexemnt] cudimus T. XII, p. 550. Mittimus alios an. 1167 terramque Petragoricœ regionis adiei-unt quivitamse Vizcliaci et in Flandria deprehensos, necnon AiApostolicam ducere, moresque imitari mentiebantur bigenses quorum sequiori aetate longa erit historia.
