An. 1118.
Les- qui. 1
Pag. 160. 1
EX WÏLLÏELMI -MALMESBURIENSIS
crebroque castella Regis m Normannia inopinatis fatigabat assultibus • magnum A incommodum, si fata sivissent, terne minatus. Sed apud Archas majori manu miktum quàm timelat exceptus mortem maturavit crebris ictibus galeâ 8, quassatâ, cerebriun violatus. Causam ferunt morbi augmentati quod ’eâ die allium crnn auca prsesumpserit nec nocte Venere abstinuerit (a). Hic intueantur posteri eximium regalis pietatis exemplum quod medicum peritissimum decumbenti misent lUacrymatus si credimus morbo perire quem pro admiratione fortatudims salvari maluisset. Successor ejus Carolus nulla molestiâ vires Régis inquietavit ; primo fœdere suspenso, mox etiam coiifïrmato amicitiam ejus amplexus.
Philippus Rex Francorum Regi nostro nec utilis, nec infestus fuit- propterea quod esset ventri magis quàm negotiis deditus, nec procréa. castellis ejus collimitaneus. Pauca enim quœ tune habebat in Normannia, magis Britan- n mae quam Francise vicma erant. Addequod, ut superius dixi, Philippus accedente senio, libidine gravis Comitissœque Andegavensis [Bertradîef ’specie lusus, illicitis ardoribus defœneratus, fabulabatur. Quocirca ab Apostolico excommumeatus cùm in villa quâ mansitabat nihil divini servitii fieret sed’ discedente eo, tinnitus signorum undique concreparent, insulsam fatuitatem cachinnis exprimebat « Audis, inquiens, bella, quomodo nos effugant ? » Adeo erat omnibus Episcopis provincise suae derisui ut nullus eos desponsaret prœter Willielmum Arcluepiscopum Rotomagensem (b) cujus facti temeritatem luit multis annis mterdictus, et vix tandem aliquando per Anselmum Archiepiscopum ApostoHeae communioni redditus. Philippo interea nulla mora insanœ temulentiœ satietatem fecit nisi quod in extremo yitœ tactus morbo monachicum apud Floriacum accepit habitum (c) pukhriùs et fortimatiùs illa quod C setate et sanitate mtegra nec specie rugata apud Fontem-Evraldi Sanctimonialium appetut velum nec multo post prœsenti vitse valefecit Deo forsitan providente non posse delic=atDe mulieris corpus religionis laboribus inserdre ° At vero Ltidovictis filius PMHppi varium se prsestitit, in neutra parte benè constans. Prmio enim tempore plurimus in fratrem irarum, auctor Henrico adcapiendam Normanniam fuit, corruptus videlicet Anglorum spoliis et multo Regis obryzo non quod ille obtulerit sed quod alter invitaverit, ultroadhortans ne clanssmiae olim patrite nervos dissimulatione suâ succidi sineret Postea vero simultas inter eos exorta est pro Theohaldo Comite Blesensi, filio Stephani, qui apud Ramulam occubuit quod Trieobaldus susceptus erat Stephano ex Adela filia Willielmi Magni. Diu igitur ex parte Regis nostri labores ^arum coîisumpserunt mmeii ut dignaretur Ludovicus satisfactionem TJieobaldi. me vero parvi faciens preces, Theobaldum ab Apostolico denotari D fecit quasi arrogantem et Deo rebellera qui prêter austeritatem morum quse omnibus videbatur intolerabilis ferebatur dominum suum fraudare avitis possessionibus. Itaque diu productis inimicitiis cum uterque grossùm tumeret nec («) De loco ubi vulneratus est ? Balduinus, nec de ipso ubi interiit nec de mortis tempore consentiunt Historici. Alii enim ante Archas, alli ante castrum Aucensc percussum fuisse asserunt. -Plures Alberaarlae uno aut altero post acceptum vulnus mense spiritum exhalasse contexidant. Flandri verù Scriptores Rossilariam continub deductum, postquam ibi novem ferme mensibus segrotus jacuisset, xv Cal. Julii obiisse tradunt. Denique in antiquis Berthiniensium monumentis legitur Balduinum habita *monastico indutum decem menses ad usque obituin in hoc Cœjnobîo^ëxegîsse ubi humatum eum fuisse sepulcrum ejus) quod Joannis Iperii tempore adhuc extabat, manifestè testabatur. « De hoc Comite, inquit Meyerus, Ann. » Fland._ 1. iv. ad an. 1H9, Scriptoris cujusdem » mihi ignoti appingam verba ; ea sunt hujus» modi » Eo tempore, Hcnricus Anglorum Rex
fratrem suum Robertwn Normanniœ Ducem de
Term-Sancta revertentem in vincula conjecit, eo quôd regnum Angliœ, ut maximus stirpi ?, quod ille occupaverat repeteret. Cujus filius Guillelmus exhœredatus ad hune Balduinum Comitem consanguincum suum confugit : quem iste Cornes nutriens et militaribus armis instruens, cùm annumdecimum octãvuin attigisset, contra patruunz suum Angliœ Regem Henricum eum rebellare admonem sœpè cum eo Normanniam gravions incursionibus infestabqt. Sic ergo juvenis iste Balduinus, bellis assuetw et frequennbus triumphis decoratus tantis laudibus effulsit, ut fama virtutis ejus per omnes diffunderetur regiones ; cujus sicut vù-tus supra modum œtatis ejus subitaneis merementis emicuit, sic occulta Dei dispositione cœptis ejus obviante, diu durare non potuit. Namcùm dictum juyenem&uillelmummpaternamhcercditatcmhstititere nititur, Normanniamque sœpiàs infesta, scuto ipsius, ut fertur, ictu cujusdem militisp-anti ejus iUiso, Graviter yulneratur, coque vulnere tandem vitam cum Principatu, nullct super stite proie, amûit, anno sui principatûs octavo. Hœc ille.
(b) Odoni Bajocensi Episcopo, fratrique Guillelmi Conquestoris uterino, id facinoris attribuit Ordericus Vitalis, Urbanus verô II. PP. (ep.1 ad. Raynaldum Archiep. Rem.) Ursïoni Episcopo Silvanectenii. Rem.) Ursioni Episcopo Silva-
(c) Philippus Rex conscientiœ sollicitudine rexatus,_ paucis ante obitum annis monasticam quoque vitam amplectendi consilimn, quoddam mente agitaverat, ut ex epistola Hugonis Abbatis Cluniacensis ad eum. scripta, atque a nobis edenda
patebit. Verùm hoc propositum in fumos abiisse compertum est.
t
k
f(
