Page:Recueil des Historiens des Gaules et de la France, tome15.djvu/133

Cette page n’a pas encore été corrigée

BPIST0M5 IVONIS CARNOTENSIS EP1SC0PÏ. 96

"Illoicitilim.

i

Eput. «I.

An. 1097.

Al. bonori.

k«r«.

A Regea oto [mjantation* osorpamot, et adlmc MUtpa^conteoduot t contraire Tuttovd oontraeonduaieaae déparait», tm Tidarite. Qo«d <ndebcet cùm ooa wlà» moda, Tenu» etiam twapor» beata» mwbimi Guyùi fty itts finaiter promulgrtm» vident» ni «wBeritk ù qmd ̃iMmjmiii wt *tw m !̃̃ !» wl ad teeîpi» jntermitteodun » De spintoaJia *sl teaponJ* pomaoda j»pcdiiurtw cognonrt» non quaai iiiuwnao vd redarguendi occMfcmw habaretia, letfruew, aed –g» ipak TfKit patribu. boum m prodern filh» reveratièn auggerere et ntfimuK deEcrctk. N<M TerÔ ipiMB COnalitUOOMm Cahnmram, et «<mMttiw «ntîqn^ j^lft MfMimffltn Patrum comuetudinet fintam videnlcs, et aenrwre voloiau», et Mmodua omnttx» super quibus légation» oflkâo fùnginrar pradonm». DisiRis Pu 1. et oortpiaool~ --1. in d

DiKWti» nqa Pntoacenm, à robû et ooepncopw retint propter praxkm in w» et in Girnotenaem eodakun oommuoione privaU», votm ooaoentibu» oommuntoni B reddkliaM quod cèm uec videritis nec audiflrit», nenûe on feoerim» tafia, nequsqtiam objicere deberetu. Nos temen bonan pro omJo reddentes et tune rontumeUïm aive criminatioiw.. dissimulantes, Putncensibua capeUan» et clericû literas direiimus et divinum officium, excepto panrulorum baptismate et infirmorum visitationr ibidem fieri prohibuinun. Qooniam nostraoi irdargutioneai de conseemione Sanctionis («) graviùs justo tutistis, prout exitus divinâ virtute probabft ,oroiii^oU-ntù Dei dètncntùm obsecramuft ut animi restri motus in nos immerito» temperare dignetur.

WWI U HUfiONEM L^huumem arcku^^fmvi A S. kytium. .i Jor» Srttonrmi» errlniat propuftial rirca onfinMionna NiTcrnfMM rpuropi, qaui ill» Aujn»oxlumi fier "t’OIeb8t.

C

Hvgohi, primai $edit epucope R. EA légale, /t» hamiù Carnotentu ectlaàœ mmùter salutsm « oUeqnium. SicuxnvM mandatum vestrum gratanter et dévot è vobis qtuk-omqtif occasione ubicumque opportune fieri posset occurreremiu ««1 de terra nostra exire, vH in eamdem redire, sine magno periculo non possunius, propter quotfdani aceleratos viartim nostrarum observatores, quos pro part" violata et raEtcris enormitati bus suis sathanae tradidimus. Pneter hoc secundùm consuetndineni ecrlesiae nostrar, synodum vi i kal. novembris celebrare debemus in qua de negoliis ecclesiasticis et pace totiua patriae multa nobis tractanda sunt, qiue sine pnrsentia nostra vel non tractarentur, vel tracta ta non terminarentur. Verùm de eo quïxi consecratiunein Nivernensis Kb) electi ad nostram diœcesitn ptTtinenteni Aiiçustidimi facere dispcwuistis simpliciter dico paternitati vestnr, quia nec H dispositionem vestram reprehendimus qm>niam reverentia ? vestras deferimiis nec tamen approlwnius quia nec ex auctoritate nec ex consuetudine ordineni hujus (XHisecrationi» halx’mus nec in consuetudinem duoere sine multa delilieratioite audemus tinicntcs rei fieri sponsionis «jtiani metropolitanae sedi fecimus. Cujus pranides si non reetè incedunt videtur nobis secundùm Doininicuin pran^eptimi enormitas eorum devitanda pervtcacia arguenda non autrai potestas cathcilrx (quse non sa cris locis propter peraonas hujus temporis sed propter sacra locii peraonis coiiceditur) est evertenda. Cùm ergo inetropolitana sedes ad prarsens ab htx’ oflirio (r) suspensa sit possemus nos pro sexle ntetropolitana cum fratrilms nostris sectindùin consuetudines nostras intra dÛEcesim Ikx ! sa<xamentum œiisfcrationis injplere confirma ta per ministerium vestrse legationis pnetaxaUe person» dectione quia aliter fàcienjtes quàm cum ea, vel pro ea confirmantes (rf vi<itTt»nnir E prselatam rtoljis cathedratn quodamniodo subvertere. Quod si ahquando coatigit penuriA cathobeorum episcoporuni vel aliquâ alùi necessitate cogente aliqùem episcoptim à comprovincialibus non fuisse consecratiim non debent hnc exempla prarjudicium facere legi communi vel gwierali consuetiKiini. Iicèt enim prudentia vestra velit et debeat niinisterium sùum Iwnorare reininisci tamen débet, quia cùm Petrus Paulo es«et praelatus, dtderwrt l

ArvarnonM oonctliuia aaai 1088. «q»»»ob inti-niirto muiiil tolo idm 1000 Daiaitjrrti autem oimimrralio tb ipto i»pcdi<-b«tur IJafonc

(d)(JK«><ld. 1887 «SW87 A. Bibiioili. lap. in «dit. tW mm amfirmmmu.

a

{•) AuniÙMMNit «pirapi. de Hm, «hU mmpmii»

<T)«*«>l»m !»•̃• inter «diu. SB.

(t) G.Kloni,, m T«ro Hcttm de qoo in «lb•«lunitiku» cpMolA 18 et t».

{c] Ricbrno intenlucrat cpMCO)>Wib«u budiii