ET ILLUSTRIUM VIRORUM GESTIS.
51
mittcbat, auxilio, Tolo»am ierunt, ut ibi edocerentur de communi vita et con- ^ «oetiKJine,et singulasuperpellicia et professionem suam testamentis inscriptam,sictit moe est illius religionis,inde secum attulere dieconstitutâ.Cùmqueregressi fuissent, canonicos qui remanserant expulses invenere, et monachos, immo simoniacos, introductos ; cunctique, et Frotardo et monachis illis præsentibua, Romanam sedem appellavere et Albiensem, et ingressi claustrum dixerunt se, nisi pellerentur, in ccclesia sua, sicut promiserant, religiosè victuros, nec eam monachis dimissnros. Quod audiens Frotardus, furore repletus, superpellicia scidit, quibus erant indiiti, et ejecit eos.
Dum hæc agerenlur, scientes hoc eanonici Albienses, Pontius scilicet præpositus . Albiensis ecclesiæ, et Guillelmus Bego decanus, et Guido sacrista, et Gausbertus thesaunirius (a), et cœteri ejusdem ecclesiæ eanonici et clerici, Arnaldum de Sancto-R Quintino ejusdem eoclcMæ choraulam, et Petrum germanum ejus, nobiles viros, Viancium miserunt, ut ex eorum parte Frotardo contradicerent. Quibus in Viancio cùm Frotardus obviasset, et balbutienti lingnà, sicut ei mos erat, dixisset, t Bene » vaiistis, Arnalde » ; responderunt : « Nos quidem liene venimus ; sed tu, qui pro 1 simonia excommunicatns baberis, malè venisti vendere ecclesiam simoniacis. Et nos ■ ad hoc venimus, ut ex parte præpositi et decani, et sacristæ etthesaurarii, etcaete-I rorum canonicorurn nostræ ecclesiæ, et nostra, huic donationi et magis venditioni
- contradicamns. ® Videns ad hæc Arnaldus choraula Albiensis ecclesiæ contradictionein
suam Frotardo contemptui fore, ut posteri contradictionis Albiensis ecclesiæ testimonium lialnTcnt, cordas signoruin Viancensiserelesiæsecuit, et partes a bseissas inde secum Albiam tiilit.
His ita peractis, Frotardus quæ sibi promissa erant exigere cupiens, Echardo (b) C se comitantc et mulam sibi promissam aecipere cnpiente, Aureliacnm perrexit. Cùmque regrcderentur , capti sunt et ducti ad castrum quod vocatur Peirolnet dédit pro se redemptionem Eehardus solidos mille, nec mulam aecepit ; Frotardus ver») pro se ducentos solidos dédit, et unum ef juiim. Bernardus quoque Amalfredi, liorum omnium , sicut prædixinius, consiliarins et instigator, et ejusdem itineris sociiis, regrediens (loncliis ægrotare cœpit. Contigit illis diebus Pontium-Stephani Kutlienensem episcopum,qui Tolosæ (c) in eo concilio quo Frotardus fuerat exeomniunicatusepiscoj )alemsusceperatconsecrationem, præseiitem tieri : qui cùm andiret hune ægrotare et commiinionem petere, didicissetque eum de gregeesse Frotaixli, quem ipse audierat Tolosæ exeomniunieatiim, interdixit ipsi p<ænitentiam eteor(>iis et .siingiiinem Christi, donec super quatuor evangelia juravit, si convalesceret, (piixl Frotardi consiliiset negotiis nunquam ampliùs in vita sua comiminiearet ; sicque D riam universæ carnis ingressus est. Non longo post tempore, Frotardus veniens Albiam, ægrotavit ; cui viaticum petenti, nec jxænitentiæ nec communionis ei siiffragio {Kirtidpare ausi sunt clerici Albiensis ecclesiæ, donec e(»isco|wtiini relifjuit, et annulum virgaiiique reddidit ; post quæ miserabiliter mortiius est. Quo mortuo, monachi ecclesiam Viancensem taliter adqulsitam tenuerunt sub continua Albiensium canonicorurn querela.
SiJ(X’edente vero in episcopatum Guillelmo [d) Pictavino , Albienses eanonici coram eo et super ecclesia prædicta qnesti sunt : qui Aureliaeensem abbatem Albiam venire cotnmonuit , ut ibi causa hæe aiidiretiir. Ad quod aiidiendnm advcx-avit Carrassensem episcopum Artallum, et abbatem Soricinensein, et priorem ecclesiæ S. Satiirnini Tolosani : in quorum præsentia clerici Albiensis ecclesiæ causam suam in medium protulerunt ; monachi verô legcruiit cartam, in qua Pontios Albiensis £ ecclesiæ præpositus, et Guillelmus Bego decanus, et Guido sacrista, et Gaiisl)ertus thesanrarius, testes ejus donationis legeliantur, cùm potiùs reclamassent et contradixissent. Qui ibidem præsentes, cartamque lectam audientes, insiirrexerunt contra eam, et eam falsam ex ea causa probaverunt. In quoplacito cordariim partes, cpias Arnaldus de signis Viancensis ecclesiæ ruperat, et superjællicia quæ Frotardus 1072
leguntur. Unde liquet
{«lidem qui in prxritato instninirnlo
bononbu» su« k abdica
•ê^jOTa’**tI’*«nrb»ta fuisse ab anonymo
(i)tAebanlus is sbprâ nominalur.
K) Fomius Siephâni non occurrit ante an. 1079
Riitlicncnseui ejksx’ojvatmn grsaiiàSt :. Unde ad hune annum rcvoeari potest Tolosanum cooctiiuui aliunde ineognitum.
(J (ruillehims pnefiiisse legitur anno 1079 «n
insirumento iauclato t. Il uov. OaJjiaB Cbrittian*, eoL 330.
1
G ij
