Page:Pastoret - Ordonnances des rois de France de la troisième race, tome 18.djvu/823

Cette page n’a pas encore été corrigée

Louis XI,

à Bourges,

Mars i48i.

S uitc des Lettres

de

Lou is XI.

758

Ordonnances des Rois de France

Biturigensis Comitis filius abrenuncians , castitate custode virtutum Deo placere gestiens, inibi ex meis propriis rebus ac facultatibus, cenobiale monasterium ut animo concepit construere liceat, et cum consortio fratrum sub regulari monachorum ordine se Deo vovere devoventium, protectione Dei Genitricis que pocior est, nostra devotio obsequio ministrorum Det pro sua et majorum salute invigilare libeat. Hunc ergo locum mihi primordio constructionis precipuum parte salutiferi ligni quo Christus passus est ac parte vestimenti Dei Genitricis auro reconditum, seu Johannis-Baptiste, parte menti, et aliorum sanctorum reliquiis quas à religiosis viris habemus, cum exorabili obsequio honestissimorum virorum, clericorum videlicet et monachorum, laudes Deo decantantium, sacro munimine adoramus, quatinus fidelis populus huc orando devotus adveniens ferat suffragia quorum Deo propitiante implorare debeat. Clodoveo etenim filio meo scilicet, quem in tranquillitate pacis et quietudinis regno totius Francie mihi superstitem statuo, commendo, moneo etprecipio, ut, si, crescente numero monachorum in hoc loco consistentium, preter hec que damus, aliquid ex nostris rebus seu facultatibus suprà dare opus fuerit, paterna li amore mei, Deo sibi rémunérante, impendere non recuset ; et si quispiam ex heredibus meis aut collateralibus vel propinquorum vel extra moram invidioso furore impaciens, vel in maximo vel minimo, hec conturbare ac distrahere presumserit, cum diabolo gehennali perempturus igne, aut Sigiranno seu sequacibus monachis memoratis Deo et sancte matri ejus Marie deservientibus contrarius exstiterit, regalis in eo exspectetur vindicia, et insuper dignus ire Dei cum hiis quibus in die judicii dicturus est, Ite, maledicti, in ignem eternum qui paratus est diabolo et ministris ejus, cum duobus filiis Core, Dathan videlicet et Abiron ; hiatu terre vivus absorbeatur, aut cum Juda traditore perosus celo et terra, in pulverem redactus, turbinibus ventorum expositus dispereat. Ob firmitatem igitur perpetui tenoris hujus nostri doni, locum quem sibi Sigir annus jam dixit previdissefore aptum ad construendam basilicam in honore Sancti Petri, quem etiam Millebeccum vocat, cum omnibus ecclesiis jam constructis seu construendis denotari precipimtts, et cum omnibus tam decumis quam de pedagiis atque pescariis et vectigalibus ac cunctis exitibus (a) terrarum et silvarum, quidquid videlicet culti vel inculti esse videtur , ut dictum est infra michi, supradictorumfinium, quatinus supervenientes Reges se deffensores et auctores esse debere recognoscant hujus regalis cenobii ab omni insectacionepersecutorum, si aliquid quispiam qui est ex nostris dono vel fedo vel aliquid frandtdento ingenio pr eripere presumpserit. Ego nempe Da gober tus, et Clodoveus filius meus, regali potentia et dignitate, propriis manibus firmamus, auctorisamus, confirmamus hoc donum, devoctone sancte Genitricis ac perpetue Virginis Marie honore, cu/us fieri precipio altare in mea regali domo ad celebrandum solemne sacrificium quousque peramplius construatur edrficium. Anno incarnationis Domini quingentesimotricesimo secundo, Wlfredo in episcopali sede Biturigi civi tatis residente , indictione sextâ (c), epactâ xj/, iunâ xiij.* S. domini Dagoberti. S. Pepini Ducis regie domus. S. Ebroini. S. (Edonis, Comitis. S. Baronis Archielanis. S. Theodorici precentoris. Sigiranno actorio firmatum est. S. Clodovei. Nobis supplicavit prefatus episcopus Noviomensis, abbas preinscripti monasterii, N OTES.

dont il sera parlé plus bas, Millebec. On lit

Millepecus t. III des Hister, de France, p. 5 48 • Voir aussi Ann. des Bénédictins, 1.1, p. 367.

(a) Produits.

(b) Ce n’est pas dans le sixième siècle,

mais bien dans le septième, que Dagobert ré¬

gna ; c’est donc six cents qu’on doit lire ici, au lieu de cinq cents. L’an 63 2 fut 1111e des années du règne de ce prince ; il mourut en 638.

(c) La sixième indiction correspond à

l’an 633 plutôt qu’à l’année 632 ; mais les

lettres de Dagobert ne disent pas dans quel

mois elles furent données. Quelques disposi¬

tions de ces lettres peuvent, au reste, faire

élever des doutes sur leur authenticité. Voir

le Gallia christiana, t. Il, p. 130.