DE LA TROISIÈME R A C E. yfe
nostros successores monemus, ut nec regine sue, nec cuilibet, praedictum monasterium in beneficio detur aut committatur, et nec dona nec servitium aliquod aut opera, tam à sanctimonialibus ibidem servientibus quam à rebus prefati monasterii, nec ** n0^s nec ** snccessoribus nostris, nec à quibusdam superioris aut inferioris ordinis reiptiblice procuratoribus aut quibuslibet missis discurrentibus (xigatur aut fieri precipiatur ; sed, sicut in suprascripta precepcione domini ac genitoris nostri continetur, ut sanctimoniales in predicto monasterio Deo militantes, a res ibidem aspicientes, ab omni functione tam publica quam privata interius txteriiisque secure et imntunes perpetud inviolabiliterque consistant. Si verb quelibet persona libera a prelatis prescripti monasterii, ex rebus ejusdem quippiam beneficiario munere assecuta fuerit, pro persona libertatis sue iter exitiale, sicut ceteri homines, faciat. Etiam et hoc concessimus et perpetud inviolabiliter mansurum esse volumus, ut ex his personis que ex prefato monasterio beneficium habent, quakscunique abbatissa ejusdem monasterii voluerit, tres domini remaneant propter necessitates earumdem Deo militantium, procurandas ; ceteri vero, pro persona ingenuitatis sue, sicut diximus, itinera hostilia exerceant. Iterum iterumqtie precipientes jubemus atque p recipimus, ut nullus judex publicus, aut quilibet ex judiciaria potestate, ad causas audiendas in ecclesias aut villas seu reliquas possessiones ipuis moderno tempore in quibhslibet pagis aut territoriis regni nostri juste et legaliter tenet, vel que deinceps in jure ipsius monasterii divina pietas voluerit augeri, ingredi présumâtnec freda aut tributa, aut mansiones aut par edas, aut telonia per potites aut portus, aut fidejussores tollere, aut homines tam ingenuos quàm servos supra terram ipsius monasterii commanentes distringere y vel ullas functiones publicas aut redhibitiones, vel illicitas occasiones requirere, quibus in aliquo idem monasterium, sibique subjecta, aliquod injuste patiantur incommodum, nostris fitturis /jue temporibus quisquam temerarius existât, qui faciendi illicitam sibi potestatem attribuere audeat. Qtticquid ergo ex rebus prefati monasterii fiscus sperare poterat, totum nos pro eterna remuneracione eidem concedimus monasterio, scilicet ut in alimoniis pauperum et stipendiis earumdem sanctimonialium proficiat in augmentis. Si quis autem in tanmm prorumpere ausus fuerit audaciam, ut hujus precepti nostri violator extiterit, non solum in offensam nostram, vefum etiam tercentorum solidorum auri ad purum excocti se noverit pœtiâ mulctandum : dignum namque jnsntmque est, ut tot priorum Regum predecessorum nostrorum nostrique precepti violator hujusmodi subeat poenam, ut et se tante temeritatis merito urgeri cognoscat, et ceteris, ne id agere quolibet pertentent, timorem incutiat. Et quandoquidem divinâ vocatione supradictam Adalgardim abbatissam vel successores èjus ab hac luce contigerit discedere, licentiam habeant in eadem sanctimoniales, qualem meliorem tt digniorem elegerint vel invenerint inter se, eligere abbatissam, qualiter cottgregutio ibidem, per tempora labentta pro nobis patrumque nostrorum seu successorum, ac totius populi christiani salute, Domini misericordiam actentiiis exorare ddcctet. Et ut hoc nostre autoritatis inviolabiliter preceptum firmius in Dei nomine habeatur, ac per futura tempora ddigentius conservetur, manu propriâ illud subifirmamus, et atinulo nostro postmodum insigniori jussimus signari. (In margine) Signum Karlomanni, gloriosissimi Regis. Datum decimo kalendas Marcii, anno texto régnante Karlomanno gloriosissimo Rege, indictione secundâ (aj. Actum Verno palatio, in Dei nomine feliciter. Amen.
Note.
Louis XI,
à Saint-Jean-
d’Angely,
Février 1461.
(a) 884 de lere chrétienne. C’est fannée même de la mort de Carloman. Le to de* w endes de mars répond au 20 février. •
