Page:Parépou - Atipa, 1885.djvu/22

Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

— A conça, fòce blangue wlé rangé yé francé la ; athò la, a pi pitit moceau moune, qui ca palé li bin.

— Yé lessé nous tranquille, qué yé règue. Est-ce doé, qué divaite, ça meinme la ; est-ce doctè, qué doctò, ça meinme la ; est-ce mentò, qué menti, ça meinme la ; est-ce to, qué toai ça meinme la ?

— Ditout meinme. réponne Bosobio.

— Et pis, continoin Atipa, est-ce li gain règue, pou dolo moune ? Provic yé comprendne ; a pas ça, oune so, to beinsoin ? Lò nous ca causé conça ; lò nous gain moune, pou dolo ; est-ce li gain langue, qui millò, pou ça, passé criole ?

— To wai, Bosobio ; crai mo, crai oune sotte, pas jain fait, kou nègue qui la la ; pas palé oune langue, lò to pas connaite li. Mo savé, aussi, a pas to lhabitoude. Fait kou mo ; lessé francé, pou blangue, pou ça qui anpprendne li, pou ça qui ca comprendne li.

— A pas conça, mo wai, mouché Badoudou, pas comprendne francé ; li allé, ouq la Matouri, çassé coulève tè, pou voyé en France, pace yé té doumandé li coléoptè ?

— A pas conça, oune mouché, ici la, prend canno, allé à bò, çassé compliment, pace