Page:Parépou - Atipa, 1885.djvu/189

Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

dans caïman yé la, pou nous passé. Si to tombé la dileau, pas la peinne.

— Quand faim ca passé conça, nègue yé la c’allé pêché piraye ; a li pronmiè, yé ca kinbé ; lò la, yé ca dit : nous c’allé la lamorie. La beautemps, ça la cannon, la mitan pripri, to ca dronmi, pou maque pas mangé to.

— La téritoai contesté la, a dé zaffai qui ca passé ! chin pas la, tigue prend peye. Gnanpoint blangue, gnanpoint gendanme ; chakin ca fait yé pa.

— A pou ça to wai, pòpòte, qui wlé maron yé maron, ca vini Cayenne dit, yé wai l’ò la la. Quand yé mouqué milate yé la, prend yé soumaqué, yé rivé là-bas la, to pou ca wai yé oueil encò.

— Et potigué qui té ca fait Bosco, Cayenne la ; a pas ça zaffai la li fait ? li doumandé pou allé çassé l’ò, là-bas la ; yé wai li c’allé lanmesse, yé crai ça bon moune, yé baille li soumaqué. Oune foai li gain soumaqué la, fio fiate.

— Beif qui riivé pronmiè, yé boai pi bon dileau ; òte pou ca roucoumencé ça zaffai la, ni mo pas crai, moune yé la wa lessé yé trapé yé, encò conça.

— Pouague, a òte façon moune ; yé pas bin, qué yé compangnin, kou Oyapoc. Moune