Page:Parépou - Atipa, 1885.djvu/172

Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

la. Pendant ça temps la, Mayombé bouré, la ladouanne.

— Compè, dit Atipa, lò beif la passé, to wai coument mo manqué belle ? sans pitit pied mangue la, mo zaffai té clai.

— Et mo pas té ké ça pronmiè non ? Vué madanme Guiori, té ca fica, òbò lhôpital la, a pas beif qui kioé li conça, la larie ?

— A beif potigué ça la ; yé pas michant beaucoup. Si cété beif Lorinoque, li té pou ca passé conça ; li té ké rété, òbò pied mangue la, anttendne mo.

— Quand vapè Lorinoco la, té ca vini Cayenne, a lò la yé té ca chanté, ça chanté la :


Peinne, tourment, chagrin beaucoup,
Lorinoco qui gâté zaffai la.

Lò yé roumonté, bò di savanne, li té pitit vrivri soucou, caba.

La grand larie, yé wai oune mouché, qui té assis ca causé, divant lapòte oune mamzelle.

— Lò zòte wa pédi zòte milate la, dit mouché la, qué vanté, zòte wa pédi beaucoup meinme. Yé pas pouvé fait engnin, Cayenne,