sans langage, le cœur muet de surprise[1]. » Je
- ↑
Bibliothèque nationale, manuscrit no 7785, f. 109 verso :
Stabat Mater speciosa,
Juxta fœnum gaudiosa,
Dum jacebat parvulus.
Cujus animam gaudentem,
Lætabundam et ferventem,
Pertransivit jubilus.
O quam læta et beata
Fuit illa immaculata
Mater unigeniti !
Quæ gaudebat, et ridebat,
Exsultabat, cum videbat
Nati partum inclyti.
Quis est qui non gauderet, (sic)
Christi Matrem si videret
In tanto solatio ?
Quis non posset collætari
Christi Matrem contemplari
Ludentem cum Filio ?
Pro peccatis suæ gentis,
Christum vidit cum jumentis,
Et algori subditum.
Vidit suum dulcem natum
Vagientem, adoratum
Vili diversorio.
Nato Christo in præsepe,
Cœli cives canunt læte
Cum immenso gaudio.
Stabat senex cum puella,
Non cum verbo nec loqùela,
Stupescentes cordibus.
Eia Mater, fons amoris,
Me sentire vim ardoris
Fac ut tecum sentiamt
Fac ut ardeat cor meum
In amando Christum Deum,
Ut sibi complaceam.
Sancta Mater, istud agas :
Prone (sic) introducas plagas
Cordi fixas valide.
Tui Nati cœlo lapsi,
Jam dignati fœno nasci
Pœnas mecum divide.
Fac me vere congaudere,
Jesulino cohærere,
Donec ego vixero.
In me sistat ardor tui,
Puerino fac me frui,
Dum sum in exilio.
Hunc ardorem fac communem,
Ne facias me immunem
Ab hoc desiderio.
Virgo Virginum præclara,
Mihi jam non sis amara :
Fac me parvum rapere.
Fac ut portem pulchrum fantem, (sic)
Qui nascendo vicit mortem,
Volens vitam tradere.
Fac me tecum satiari,
Nato tuo inebriari,
Stans inter tripudia.
Inflammatus et accensus,
Obstupescit onnis sensus
Tali de commercio.
Fac me nato custodiri,
Verbo Dei præmuniri,
Conservari gratia.
Quando corpus morietur,
Fac ut animae donetur
Tui Nati visio.Ici doit finir la prose de Jacopone. Une main étrangère peut-être y ajouta les deux strophes suivantes :
Omnes stabulum amantes,
Et pastores vigilantes
Pernoctantes sociant.
