Dum prece non movit regem, sed denique novit
Se reditus inopem, consulit artis opem.
Dum procul est numen, succurrit mentis acumen.
Suggerit auxilium tristibus ingenium.
Consulit iratis nimius timor anxietatis
Res iter ad letas invenit anxietas.
In varias partes mens vertitur, invenit artes
Invenit in patriam Dedalus arte viam.
Plumas implorat,locat ordine mira décorât
Ordinis imparitas ordine dispositas.
Omnes aptate sunt equa disparitate
Posses mirari disparitate pari.
Has nato nectit, modico curvamine flectit[1] ;
Ceris ima linit, nec fluitare sinit.
Quem novitas tangit operis, patrem puer angit,
Hoc rogitans quid erit, singula quoique terit[2].
Non pater huic cedit, sed amico verbere ledit ;
Dum patris ira nocet, pauca docenda docet
« Icare, nil queras, sed molli pollice ceras
Hec dabit in patriam, vel via nulla, viam.
Non patet accessus terre mihi carpere gressus
Per mare si mediter, rex mihi claudit iter.
Claudere non poterit celum, non claudere querit
Addere (?) vela tibi spes mea pendet ibi,
Celum celatur, celi via nulla putatur.
Que celata latet, hec mihi sola patet[3]. »
Dum pater hec récitât, pennis sua brachia ditat.
Hunc opus exhilarat : aera tutus arat.
Aer tentatur pater ad terram revocatur.
Filius hortatur, posse volare datur.
Mors data letificat dolor hujus lumina siccat.
Huic fit amor patrius impietate pius.
Cura fovet mentem, damnum locupletat egentem :
Page:Ozanam - Œuvres complètes, 3e éd, tome 2.djvu/399
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.
