Page:Ozanam - Œuvres complètes, 3e éd, tome 2.djvu/398

Dedalus inclusus patrie raptos dolet usus
Clausus in arce latet, cui via nulla patet.
Claudit eum murus, claudit mare nec prece durus
Rex flecti poterit : sic via tota perit.
Flet, gemit iratus, quod perdat tempera natus.
Nati cura premit, non sua damna gémit.
Cura suae mentis anullat (sic) membra parentis
Confundit fletu lunina, corda metu.
Naufragio positus, desperat tangere littus
Fluctibus iratis fluctuat acta ratis.
Sic per tres annos nuxërunt corda tyranni^[1]
Et prece sollicita flectere tentat ita
Rex bone, cui soli datur omnis gratia, noti
Tristibus exiliis impius esse piis.
« Rex, mea si sterilis est gracia, te puerilis
Etas commoveat me sine natus eat^[2].
Me senio fessum teneas volo claudete gressum
Infanti reduci gloria nulla duci.
Pone malo metas, quoniam mea sustinet etas
Pone malo metas, exulet impietas.
Impietas mentis castigat facta parentis
Quæ sub plebe latet, sub duce culpa patet,
Lex jubet ut pueris parcas, quos ledere queris.
Jussa premis legis, te sine lege regis.
Parcere prostratis lex te jubet : est probitatis
Parcere prostratis : sat tibi posse satis.
Quam sub mente tenes iram ratione refrenes
Ut sit pena brevis, sit precor ira levis.
Impietas mundi debet ratione retundi,
Nec déferre bonus impietatis onus.
Fortibus est decori vitam donare minori,
Fortes in pueros non decet esse feros.
Da pene metam victus (?) : concedere vitam
Te rogat hic letus : nescit habere metus. »
Singultus mentis ruperunt verba loquentis.
Quis sit mente dolor monstrat in ore color.
Rex non est motus, quamvis pater, in prece totus.
Hic non evadit, nec ducis ira cadit.

1. Le copiste a réuni dans ce vers deux hémistiches qui ne se
   suivent ni par le sens ni par la rime.
2. Cf. Ovidius, Artis amatoriae lib.II.
   
   Da reditum puero, senis est si gratia vilis
     Si non vis puero parcere, parce seni.