cum venit hora partus, tu fuisti positus in duro lecto crucis, unde non poteras te movere, aut vertere, aut membra exagítare, sicuc solet facere homo qui patitur magnum dolorem, quoniam ipsi extenderunt te et clavis confixerunt ita districte quod non remansit os ad disjungendum ; et nervi et omnes vene tue rupte fuerunt. Et certe non erat mirum si vene tue rumpebantur quando totum mundum pariebas pariter una sola die.
Ha ! pulcher Domine Deus, adhuc non sufficiebant tibí omnes ísti dolores quos sustinueras, imo sustinuisti ut latus tuum perforat quadam lancea ita crudeliter ut benignum corpus tuum totum finderetur et perforaretur ; et preciosus sanguis tuus exibat cum tanta vi quam platea eo manabat quasi magno rivo, et cum tanta exivit habundancia quod post venit ex magna districtione.
Domine Deus, non erat mirum si gladius qui tibi sinderat corpus penetravit animam tue gloriose matris, que tam tenere te diligebat.
Ha ! pulcher Domine Deus, quis vidit unquam alias quam mater vellet tam turpi morte mori amore sui inſantis ? Certe nullus vidit eam unquam , quia tuus amor fuit ultra omnes alios amores.
