Page:Meignan - Les évangiles et la critique au XIXe siècle, 1864.djvu/366

Cette page n’a pas encore été corrigée

Thessalonicenses, Ephesii ; quid etiam Romani de proximo sonent, quibus Evangelium et Petrus et Paulus sanguine quoque suo signatum reliquerunt. Habemus et Joanms alumnas Ecclesias. Nam etsi Apocalypsin ejus Marcion respuit, ordo tamen episcoporum ad originem recensus, in Joannem stabit auctorem. Sic et cæterarum generositas recognoscitur. Dico itaque apud illas, nec solas jam apostolicas, sed apud universas, quœ illis de societate sacramenti confœderantur, evangelium Lucœ ab initio editimis suœ stare... Eadem auctoritas Ecclesiarum apostolicarum, cœteris quoque patrocinabitur Evangeliis, quœ proinde per illas et secundum illas habemus, Joannis dico et Matthœi, licet et Marcus quod edidit, Pétri affirmetur, cujus interpres Marcus. Nam et Lucœ Marcionitœ digestum Paulo adscribere solent. Capit magistrorum videri, quœ discipuli promulgarint..... Igitur dum constet hœc Evangelia apud Ecclesias fuisse, cur non hœc quoque Marcion attigit. Nam et competit, ut si qui Evangelium pervertebant, eorum magis curarent perversionem quorum sciebant auctoritatem receptiorem [1] « En somme, s’il est constant que cela est plus vrai qui remonte plus haut ; que cela remonte plus haut qui touche aux origines ; et qu’enfin ce qui touche aux origines vient des Apôtres ; il sera également constant que cela a été enseigné par les Apôtres qui a toujours été gardé comme saint par les églises des Apôtres. Voyons de quel lait Paul a nourri les Corinthiens ; à quelle règle les Ga-

  1. Tertull. adv. Marc, I. IV, C. 5.