1. T[ῶν][1] δὲ Ἰουδαίων οὐδεὶς ἐνίψατο τὰς χεῖρας, οὐδὲ Ἡρώδης, οὐδὲ εἷς[2] τῶν κριτῶν αὐτοῦ. 2. κ[αὶ μὴ][3] βουληθέντων νίψασθαι, ἀνέστη Πειλᾶτος[4] καὶ τότε κελεύει Ἡρώδης ὁ βασιλεὺς παρ[αλη]μφθῆναι[5] τὸν Κύριον, εἰπὼν αὐτοῖς ὅτι · ὅσα[6] ἐκέλευσα ὑμῖν ποιῆσαι αὐτῷ ποιήσατε.
3. Ἱστήκει δὲ ἐκεῖ Ἰωσὴφ, ὁ φίλος Πειλάτου καὶ τοῦ Κυρίου · καὶ, εἰδὼς ὅτι σταυρίσκειν[7] αὐτὸν μέλλουσιν, ἦλθεν πρὸς τὸν Πειλᾶτον καὶ[8] ᾔτησε τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου πρὸς ταφήν. 4. καὶ ὁ Πειλᾶτος, πέμψας πρὸς Ἡρώδην, ᾔτησεν αὐτοῦ τὸ σῶμα · 5. καὶ ὁ Ἡρώδης ἔφη[9] · ἀδελφὲ Πειλᾶτε, εἰ καὶ μή τις αὐτὸν ᾐτήκει, ἡμεῖς αὐτὸν ἐθάπτομεν, ἐπεὶ καὶ σάϐϐατον ἐπιφώσκει. γέγραπται γὰρ ἐν τῷ νόμῳ ἥλιον μὴ δῦναι ἐπὶ πεφονευμένῳ. καὶ παρέδωκεν αὐτὸν τῷ λαῷ πρὸ μιᾶς τῶν ἀζύμων, τῆς ἑορτῆς αὐτῶν.
