Page:Lichtenberger - Poème et légende des Nibelungen, thèse.djvu/435

Cette page n’a pas encore été corrigée


APPENDICE II.

TÉMOIGNAGES DIVERS SUR LA LÉGENDE DES NIBELUNGEN JUSQU’AU XIIIe SIÈCLE.


A. — TEXTES HISTORIQUES RELATIFS À LA MORT DES ROIS BURGONDES.

1. Eodem tempore Gundicarium Burgundionum regem intra Gallias habitantem Aetius bello obtrivit pacemque ei supplicanti dedit : Qua non diu potitus est. Siquidem illum Chunni cum populo suo ac stirpe deleverunt. (Prosper Aquitanus, Chron., ad. a. 435.)

2. Bellum contra Burgundionum gentem memorabile exarsit, quo universa pêne gens cum rege per Aetium deleta. (Prosper Tiro, Chron., ad. a. 436.)

3. Gundicarium Burgundionum regem Aêtius bello subegit pacemque ei reddidit supplicanti, quem non multo post Hunni deleverunt. (Cassiodore, Chron., ad. a. 435.)

4. 436, Burgundiones qui rebellaverant, a Romanis duce Aetio debellantur ; 437, Burgundionum csesa vîginta millia. (Idatius, Chron., ad. a. 436-437.)

5. (Aetius) Belgam Burgundio quem trux presserat, absoluit junctus tibi. (Sid. ApoUin. Carm., 7,234.)

6. a) Paul, diacre, reproduit le témoignage de Prosper d’Aquitaine jusqu’à dedi : (Hist. misceJïa, XIV). V. Migne (Patrologie, XCV, p. 958). b) Attila itaque, primo impetu, mox ut Gallias inirogressus est, Gundicarium Burgundionum regem sibi occurrentem protrivit. (Hist. mise, XV ; Patrol., p. 963 sq.)