440 ’ Essais de Théodicée.
8. lpsa rerum possibilités, cum actu non existant, realitatem hahet fundatam in divina existentiel : nisi enim Deus exister et, nihil possible forêt, et possibilité ab aeterno sunt in ideis Divini Intellectus.
9. Actualia dépendent à Deo tum in existence tum in agendo, nec tantum ab Intellectu ejus, sed etiam à Voluntate. Et quidem in existence, dum omnes res à Deo libere sunt creatae, atque etiam à Deo conservateur ; neque male docetur, conservationem divinam esse continuatam créationem, ut radius continue a sole prodit, etsi créature neque ex Dei essentia neque necessario promènent.
40. ln a gendo res dépendent à Deo, dum Deus ad rerum actiones concurrit, quatenus inest actionibus aliquid perfections, quae utique a Deo manare debet.
44. Concursus autem Dei (etiam ordinarius seu non miraculosus) simul et immédiates est et spéciales. Et quidem immédiates, quoniam etfectus non ideo tantum à Deo dependet, quia causa ejus à Deo orta est, sed etiam quia Deus non minus neque remotius in ipso effectu producendo concurrit, quam in producenda ipsius causa.
42. Specialis vero est con cursus, quia non tantum ad existentiels rei actusque dirigitur, sed et ad existent modum et qu’alitâtes, quatenus aliquid perfections illis inest, quod semper à Deo profluit, patre luminum omnisque boni datore.
43. Hactenus de potentia Dei, nunc de sapiential ejus, quae ob immensitatem vocatur Omniscientia. Haec cum et ipsa sit perfectissima (non minus quam Omnipotentia) complectitur omnem ideam et omnem véritatem, id est omnia tam in complexa quam complexe quae objectum intellect us esse possunt : et versatur itidem tam circa possibilité, quam circa actualia.
44. Possibilium est, quae vocatur Scientia simplicis intelligentsia, quae versatur tam in rebus, quam in carum connexionibus, et utraeque sunt tam necessariae quam contingentes.
45. Possibilia contingenta spectari possunt tum ut sejuncta, tum ut coordinata in integros mundos possibles infinités, quorum quilibet Deo est perfecte cognitus, etsi ex illis non nisi unicus ad existentiel perducatur : neque enim plures Mundos actuales fingi ad rem facit, cum unus nobis totam Universitatem Creaturarum cujuscunque loci et temporis complectatur, eoque sensu hoc loco m undi vocabulum usurpateur.
