Sei ûofice an Qcibuig. — Qcitmig au b¢8 Soficfl. 483 R. Patri Orbano inclusas mitti peto.
Ego me ad reditum paro. Quod superest etc. Dabam Viennae 23 Augusti 1743.1
cvm.
ïbcê flåuffeö au flcilmig.
—Ex quo postremas Tuas litteras accepi Vienna datas 23 Augusti, quibus Tuum Hannoveram reditum sperare me jubebas, reliota Paderborna jussus sum répètere Coloniam, ubi nunc ago a die vigesima prima mensis Octobris, et quamvis a variis edoceri petierim, num vel Hannoveram vel Guelfebytum advenisses, nihildum rescire potui. ltaque fascieulum litterarium Orbani dudum asservo, non prius missurus quam qua in regione verseris intelligamaut saltem signifiees an Hannoveram, quo hasce fineas destine, mitti velis. Vale etc. Dabam Coloniae 9 Decembris 1743. clx.
fieilmiå au beê Slåoïfcê.
Iter meum duae magnae causae distulere, obsepta ob contagii metum itinera, neque enim Iibenter sesquimestre in neseio quo loco incommodo inutilitér nee sine periculo perdere volebam ; et deinde, appetente hyeme, non optima valetudo, arthriticis insultibus, non acutis quidem, ’sed tamen ideo gravibus, quod agendi libertatem adimerent, me invadentibus, neodum pla’ne omnem vigorem reeepi. Itaque iter nonnihil adhuc differre cogor..
— Intelligo reoensionem Theodioaeae meae tandem aliquando in Diario Trivultiano comparuisse, quamquam non sine nota, hand tamen, ut spero, aeerba. Hanc recensionem videre aliquando aveo. Si Rmi. Patris Orbani faseiculus non est insolitae magnitudinis, recta Viennam mitti posset. Seire aveo quid de meo nupero temperamento judices ; cum persoripsi re magis expensa, si quod detur vineulum substantiale compositi, id [ore non minus perpetuum naturaliter, quam ipsam Monadem, compositi domiau ’
