Page:Leibniz - Die philosophischen Schriften hg. Gerhardt Band 2.djvu/429

Cette page n’est pas destinée à être corrigée.

4165)e6 äoficfi au Qcibnig.

Spee noster origine Westphalus fuerit, dubito ; in Bibliotheca certe scriptorum Societatis nostrae quae à Nalhanaele Sothuello prodiit auctior, Caesaris insulanus patria fuisse perhibetur ex nobili Langekfeldiorum (Langefeldiorum fortasse legendum) familia. Caeterum cum autor bic merito a Te laudatus caritate perfecta etiam sine sacramento hominem justificari docet, habet conspirantes seeum theologos nostros omnes utpote qui sequentium Baji propositionum damnationi unanimes subscribuut : 70. Homo existens in peccato mortali sive in reatu aeternae damnationis potest habere veram caritatem, et caritas etiam perfecta potest consistere cum reatu aeternae damnationis.

74. Per contritionem, etiam cum caritate perfecta et cum voto suscipiendi sacramentum conjunctum non remittitur crimen extra casum necessitatis aut martyrii sine actuali susceptione saoramenti. ltaque qui contritionem ad justificationem in sacramento conséquendam requirunt, ab adversariis in hoc solum discrepant : quid hic suo nomine Caritatis perfectae veniat intelligendum, dum hi ad perfectam caritatem sufficere volunt actum qui intuitu divinae bonitatis super omnia amabilis eliciatur ; illi contra ad caritatis, de qua hic sermo est, perfectionem, certam quandam in actu intensionem aut aliquid hujusmodi requirunt, ex quo patet argumentum quod olim Pelissonio obmovebas, et cujus nunc iterum meministi, ex aliquorum Theologorum nostrorum sententia de solius caritatis ad justificationem sufficientia petitum ah aliis quoque qui contrarium sentiunt esse diluendum. Nec vero ex hoc principio sequi arbitramur eos qui extra Ecclesiae communionem degunt, salutem conséqui posse, negamus enim omnes, eos ad caritatem perfectam quamdiu ab Ecclesia segregati sunt, posse pertingere. Nempe caritatem perfectam necesse est praecedat fides, eaque non late dicta aut implicita, qualem ex testimonio creaturarum haustam habere potuerant philosophi, sed stricte sumpta et explicita (saltem aliquorum articulorum) quae Dei revelantis verbo nititur unice. Hac porro fide caret qui orthodoxae Ecolesiae répugnat autoritati, quam ita perspicuam esse contendîmus ut nemo saltem eruditus, si ut debet implorato Iumine divino notas ejus accurate perpenderit, eam sine pertinaciae culpa ignorare queat. Jam vero har cum culpa stare nequit ullius articuli fides Theologica, quia per cujuslibel articuli fidem ita comparatur credentis animus, ut si alii articuli quicumque à Deo revelati sibi innotescèrent ac credendi proponerentur, ab iis