392 fD¢¢ ãofiœ an Ycibnig. — Szibnig un bee äofiefl. judicio tuo ad me remittas, nondum enim aliud exemplum habeo. Quod superest, vale et lave. Dabam Hanoverae 27 Septemb. 1709.
-
Lxm.
îbeê Qåoffeë au Qeilmiå.
Remitto cum plurima gratiarum aotione partem operis tui, quam maxima cum aviditate nec minori cum voluptate semel, iterum, imo saepius perlegi, dudumque remissurus fueram nisi Hannovera transire Tibique coram illam tradere sperassem, nam fut Te de meo ex his oris abitu ariolatum noris) hodie hinc Coloniam migrare jubeor, ut ibi aliquantisper mathesin doceam. Quid porro futurum sit, scribam alias ubi Coloniam advenero. Summopere doleo non obtigisse mihi oopiam salutandi ›tui, ac oonsulendi quomodo mathematicum studium instituendum sit, nam ut alias ad te scripsisse memini, adhuc valde rudis sum, et praeter Elemento Patris Amici’*) Gallice oonscripta, mathesin recentiorem illam à Te tantopere illustratam vix a limine salutavi.
De eruditissimo Tuo opere multa scribere vétat temporis brevitas ; pauca nolo. Unum probare non possum quod laudes in me congeris, quibus respondere non possum. Quoad caetera soliditatem cum humanitate certare video, et Baylium opinor, si adhuc superstes esset, de tali sibi adversario gratulaturum fuisse. Plura, ut dixi, spatiis disclusus iniquis nunc quidem non addo. Scribam autem, ubi Coloniam venero, quod paulo post initium Novembris fore reor, nam prius in patriam meam mihi proficiscendum esl. Vale, lllustrissime vir, iterumque vale, et si quid in regionibus istis curatum voles, jube etc. Dabam Hildesiae 45 Octobris 1709. Lxlv.
flcibniå au beê îånïfeê.
Quantum te nobis elapsum doleo, tantum te iter ex sententia pèregisse et alibi etiam florere gaudebo. Liber Bonartis vestri ad me rediit.) P. Lami ; mgl. baâ folgmbc Ødμcibcn.
