Page:Leibniz - Die philosophischen Schriften hg. Gerhardt Band 1.djvu/89

burgio notum est, ex quo in eam rem incubui : demonstrare possibi lila lern mysteriorum Eucbaristiae, seu, quod idem est, ita explicare, ut Perpetua inoffensaque analysi ad prima tandem usque et concessa postulata potentiae divinae perveniamus. Quemadmodum problema tum demum solvisse, seu explicasse modum aliquem possibilem, ac demonstrasse possibilitatem censendus est Geometra, cum vel ad alia problemata jam solula, vel ad problemata nulla solutione indigentia, id est postulata, quae sunt ad problemata ut axiomata ad theoremata, id est postulata, reduxit. Et boc tandem mibi videor feliciter coufecisse. Cum primum enim a me deprehenvm est, essentiam corporis non consistere in exteosione quod putarat Carlus, vir alioquin sine controversia magnus, sed in motu, ac proinde subantiam corporis seu. naturam, etiam Aristotelis definitione consentiente, esse rincipium motus (quies enim absoluta in corporibus nulla) ; principium autein oius seu substantiam corporis extensione carere : tum demum lucidissime 3paruit, quid distaret substantia speciebus, ac reperta ratio est, qua intelligi eus clare distincteque possit, efficere, ut ejusdem corpoiis substantia sit multis locis dissitis vel, quod idem est, sub multis speciebus. Nam hoc uoque ostendetur, quod nemini in mentem venit, Transsubstantratioem et multipraesentiam realem in ultima Analysi non differre ; nee aliter in multis locis dissitis esse posse, quam ut substantia sua sub iversis speciebus intelligatur. Sola enim substantia ejus extensioni ac roiDde, ut distincte ostendetur, ubi, quod boc rei sit, substantia corporis xplicabitur, loci conditionibus subjecta non est : nee proinde Transsubstanttidationem, ut cautissima phrasi a Conciiio Tridentino expressa et a me ex Thoma illustrata est, contradicere Confessioni Augustanae, imo ex ea Nee nisi in summa quaestionem superesse inter bas duas partes, an ive praesentia realis, sive transsubstantiaUo, quas ostendam in se invicem iDtineri, sint instantaneae, nee durent nisi momento usus seu sumptionis, mjii docet Gonfessio Augustana ; an vero coeptae tempore consecrationis durent mjsque ad tempus corruptionis specierum, ut. tradit Ecclesia Romana ? Quae ntroversia nihil pertinet ad rem praesentem ; nam utraque sententia aeque ]s)ossibilis est ; neque enim duratio per se variat rei naturam, et utram Dens oluerit, ex scripturae sacrae autoritate et Ecclesiae traditione definiendum st : qua quaestione definita, etiam illud deciditur, an cultus hostiae debeatur ? quae sola controversia practica in hoc negotio superest (neque enim nunc de communione sub una, aut specierum natura loquor, quae non