Et non pourra calculer des canons semblables pour le Quadrinome, Quinome etc., ce qui donnera enfin la règle de la progression, qui est le canon des canons. J’ai coutoume de me servir d’expressions abrégées ; par exemple, en disant dans le trinôme a, a3 — aab + 2abc = a4 — 2aabb.
Quoniam variant Geometrae in characterum usu, nova prae- ßertim Analysi inventa, quae res legentibus non admodum provectis obscuritatem parit ; ideo e re visum est exponere, quomodo Characteres adhibeantur Leibnitiano more, quem in his Miscellaneis secuturi sumus.
Literae minusculae a,b, x, y solent significare magnitudines, vel quod idem est, numeros indeterminatos ; majusculae vero, ut A, B, X, Y puncta figurarum ; ita ah significat lactum ex a in b, sed AB rectam a puncto A ad punctum B ductam. Huic tamen observationi adeo alligati non sumus, ut non aliquando minusculas pro punctis, majusculas pro numeris vel magnitudinibus usurpemus, quod facile apparebit ex modo adhibendi. Solent etiam literae priores, ut a,b, pro quantitatibus cognitis vel saltem determinatis adhiberi, sed posteriores, ut x, y, pro incognitis vel saltem pro variantibus.
Interdum pro literis adhibentur Numeri, sed qui idem significant quod literae, utiliter tamen ursurpantur relationis exprimendae gratia. Exempli causa, sint binae aequationes generales secundi gradus pro incognita x, eas sic exprimere licebit : 10xx+Hx+12 =0 et 20xx+21x4-22—0. Ita in progressu calculi ex ipsa notatione apparet quantitatis cujusque relatio, nempe 21 (ex gr.) per notam dextram quae est 1 agnoscitur esse coefficiens ipsius x simplicis, at per notam sinistram 2 agnoscitur esse ex aequatione se-
