Page:Le Roman du Renart, 1826, tome 3.djvu/168

Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

Et tandis se sont porchacié,
S’ont lor hernoiz apareillié,
Et sire Roonel porquiert
Tel escu con à lui afiert,
Bone cuiriée et bon baston
Qui bien fu ferrez environ.
Et Renart s’est bien entremis,
24080Et bien a son hernoiz porquis
Et porchacié son estovoir.
Un escu tot roon et noir
A apareillié, jel’ vos di,
Et un baston noir autresi :
Ce baston estoit de pomier,
Et bien l’ot fet estroit lier.
Il fu moult bien apareillié,
A la Cort vint joiant et lié
Renart le jor de la bataille.
24090Et Roonel i fu sanz faille
Tot apareillié por conbatre
Et por l’orgoil Renart abatre.
Devant le Roi fu en estant :
Sire, ma bataille demant,
Ce a dit Roonel au Roi,
Et il li respont, je l’otroi,
Et sachiez, se m’en créiez,
Entre vos deus pès feriez,
Et sachiez qui sera vaincuz
24100Tot meintenant sera penduz,