Page:Labé - Œuvres, t. 1-2, éd. Boy, 1887.djvu/124

Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.
110
ESCRIZ


De Aloyſæ Labæ oſculis.



Iam non canoras Pægaſidas tuis
 Aſſueſce votis : nil tibi Cynthius
 Fontiſue Dircæi receſſus
 Proſuerint, vel inanis Euan.
Sed tu Labææ baſia candidæ
 Imbuta poſcas nectare, quæ roſas
 Spirant amaracoſque molles :
 Et violas, Arabumque ſuccos.
Non illa ſummis diſpereunt labris,
 Sed quà recluſis obicibus patet
 Inerme pectus, ſuaueolentis
 Oris aculeolo caleſcit.
Illo medullæ protinus æſtuant,
 Et diſſolutis ſpiritus omnibus
 Nodis in ore ſuauiantis
 Lenius emoritur Labææ.
Hoc plenus æſtro (dicere ſeu lubet
 Sectis puellas vnguibus acriter
 Depræliantes, aut inuſtam
 Dente notam labiis querenteis :
Cæliue motus & redeuntia
 Anni viciſſim tempora : nec ſuo
 Fulgore lucentem Dianam,
 Sideribuſue polos micanteis.