Page:La Boétie - Œuvres complètes Bonnefon 1892.djvu/500

Cette page n’a pas encore été corrigée

4I4 APPENDICE [52] |`[¤1pe<p~SMu-za zhv dîpav. — Sensus est: c observwvit horam qua solebat Bacchon, eundo ad gymnasium, pro foribus ejas ire moderato gressu. » (922. 9) [53] 11).015-up X).v.ôâ»oa, etc. — « Opibus £güïu2nSfœm·ina, mortalia tantum sapis. » (922. 34) [54] Et nisi natura, xa`: ai [mf;. - «Etsanècujusfacilitatisetstul· titiœfuisset me celare, cui omnia committebatconsilia, quemque, .hac in re, maxime partes Ismendorœ sequi sentiebat. » (923. 1) -[55] Nam cùm vult, 6u yàp âv Se).·A¤·»;. — « Nam quod concupi- 'verit amor, id ·vita, id opibus, id proprii nominis jactura redimit. » (923. 5) [56] Eîknqaâvac rhv ôîvûpomov Éntvozcx. — Lêgêîldîtîïl tiqv éîvûpwvmv, ut ad Ismenodoram referatur; mirè enim congruit dictum Pemptidis quod sequitur. (923. 9) [57] 05-m>.; ôpaw, etc. — Sensus est: «cùm viderem de amore decertantes, cum uterque sunm esse diceret, in mentem non fueniebat mirari quôd divinum aliquid et eximium haberetur, ·cùm tantam eum fviderem vim habere ut compelleretur hinc, retineretur tamen, et ab utrisgue coleretur; itaque tum silebam, videbam enim non tam publicam et communem esse disputatio- nem guam privatam disceptationem; nunc autem, etc. » (923. 19) [58] 06 ô¢’ èîxpaç rb coçîzv aüp-qua, etc. - Versus est iambicus. Vult ·autem diferentiam esse inter ea quœ ad sapientiam et ea quœ ad pietatem pertinent; ut ea quœ ad scientiam spectant, tota penitùs mente exquirenda sint, at ea qua: pietatis sant non sic in zlisquisitionem revocanda sint, guoniam si in imo pietatis sedes et basis labefactetur, tota religio corruat. (923. 43) _ [59] Zeb; yàp oïôa. — Locus hic mi/ii videtur lacer; cogitcmdum est. (923. 50) [60] "(2o··ra mcpaî; ypaqaiç. — Nttllû Se·nSM legitur mzpëïç ypaçic; legendum omninô napsnoypaçiç, unico werbo, et sensus constabit bellissimè. Signzjicat autem .· « non modo sibi aram poscitAmor, nec advena irrepsit inter Iiomincs, delitias sibi poscens, nt illi cavendum sit ne causam dicat quôd se subjecerit (hoc enim mzapszaypmpaïv), cùm legitimus non sit, se tamen deis inserat. » (924. 10) [6l] Ilôbëw yalp mix ôîmnya. — Sensus est: cnam, ut non longè discerlam a re proposita, nempe a sermone de amore, ipsa Venus, si de ea quœratur demonstrari non potest. » (924. 20) [62] "Epwtoç 'ôè ·r:épspyôv Eo··::w’Acp[:»0'6€·m. — Senstts est : « hœc quidem hominum renovatio adanimata Veneris est opus. Hœc Venus, cùm adest amor, amoris est mîpzpyov ; si autem abest, Venus etiam