i^ Α Β /^. ^ /!Σ?^^ ^ίί’οκ.λίΤ• ΑίΤέΤί Λ Τίυ^Λ, Ει ^Ί ψ- Άαλιον. αξίκ,Ίο;’, α.%ς^α. α,λιον is, τώ (Οα- TOUOV. "Ak.VI©"’. αβλοίβ’^ί. H'pa>hxvoi (^m ’^^ei tb oLctTr)©^, ΟΤΪ -μγνίίο^ "^τπ) tS ΙίιττΊω τό βλίττΊω , >9 (ti$ Τ8 9Έ§ν:ί£.κ,8 Λ, y^ :^5ϊ.τ’ έλλειψι/ Τ8 ι. "Αλ-^τ)®-, TEoy -75 Λ, α,λλα 5^τ i^TnTccijv. iv v), ο μίγχ.λ.χ όυ- νχ,ώ;ϋ(^ βλ τΐΐίΐν. ωτϊ ΤΌ jxiv ’ZsfCiTOV Sv.Xot ΤΠΧ^Οζ’ τΰ Je ^iUTipoy, oii^y{c/j/. Αίγίίοαι Se Jt, άοίΏΤ/ @^, ^cj:^
Ἀαγές: ἄθραυστον, ἰσχυρόν.
Ἀαδεῖν: ὀχλεῖν, ἀπορεῖν, ἀδικεῖσθαι, ἀσιτεῖν.
Ἀάλιον: ἄτακτον, ἀκρατές. Ἅλιον δὲ τὸ μάταιον.
Ἄαπτος: ἀβλαβής. Ἡρωδιανός φησι περὶ τοῦ ἄαπτος, ὅτι γίγνεται ἀπὸ τοῦ ἰάπτω τὸ βλάπτω, καὶ μετὰ τοῦ στερητικοῦ α καὶ κατ’ ἔλλειψιν τοῦ ι ἄαπτος, ὃν οὐδεὶς δύναται βλάψαι. ἢ οὐχὶ κατὰ στέρησιν ἐκληπτέον τὸ α, ἀλλὰ κατ’ ἐπίτασιν, ἵν’ ᾖ ὁ μεγάλα δυνάμενος βλάπτειν. ὥστε τὸ μὲν πρῶτον δηλοῖ πάθος, τὸ δὲ δεύτερον ἐνέργειαν. λέγεται δὲ καὶ ἄαπτος κατὰ στέρησιν ὁ ἄψαυστος.
Ἀαρών: ὄνομα κύριον.
Ἀασάμην: ἥμαρτον, ἐσφάλην: ἐβλάβην, οἷον ἄτῃ περιέπεσον.
Ἀάσαι τέσσαρα σημαίνει: κορέσαι, καθυπνῶσαι, βλάψαι, λυπῆσαι.
Ἀάσχετος: ἀκράτητος.
’ Κ^υ^^μΜ. "" ΐΐμα.ξ7Ό)ΐ , ΙσχρχλΙα/ , ίβΧα,βίω, α- Άά.(τχ TEOorctgpt (π^μΦΛίί, /tcgeffcq, χ5.δυ•τν!ϊσ.ί/, ^’Άα’]^©-. ^βλχβ’^ί. "Αβου[. ντόλίζ Φα/ακ^ί. 6κ-λ«9>ι (ί’ί, "^ >)’giB(^’A- ο ’^ λίγ^ν. Άβχ^)ξ. Ό λί-£οί.
Ἀβάκησαν: ἠγνόησαν, ἠσυνέτησαν.
Ἀββακούμ: πατὴρ ἐγέρσεως. τὸ μὲν γὰρ ἀββᾶ σημαίνει πατήρ, τὸ δὲ κοὺμ ἔγερσις: ὡς καὶ παρὰ τῷ θείῳ εὐαγγελίῳ: ταληθὰ, κούμ, ἤγουν ἡ παῖς ἐγείρου. ὅθεν δῆλον, ὅτι διὰ τῶν δύο ββ γραπτέον τὸ Ἀββακούμ.
Ἀββακούμ. Pater excitationis. Nam vox ’Ἀββα significat Pater. Illud vero Kούμ, idem valet ac ἔγερσις, excitatio. Ut in divino Evangelio, Tαληθὰ,κούμ. Idest, o puella, excitare. Unde manifestum est, vocem Ἀββακούμ per duplex ββ seribendam.
Père de l’éveil. Pour le [mot] abba désigne le père, [1] et koum signifie l’éveil [2] De même, dans le saint Evangile:. «Talitha, koum», c’est-à-". Jeune fille, lève-toi» [3] D’où [ il est] clair que Abbakoum doit être écrit avec double b. [4]
Άβαχ.’,ιμχύν. ο μαξοί, Άβαχί^νον. τηλίζ Σιχ^λιΛ4• Άβοί•Μ(^ίχ,ν. ^ y]yv’jy]Qa.v y T.i’T,-(jiJi.
^ ΆβαίΜ. ύ’Β^ί α.βχΜ. Ι Τα α ::^ς^Λ Homerus OJyiT. Β. ifS•
Μυι^βκ ] Vitiofc prius ΜϋΛ’α fciibebatur. Sic auccm verfu
νίς MiidVdii 7f8• rciiptum lcgitur, ng«’|«(r’ α (Αί**, Vj TO;^i;ir’ ώ» fi,isXofijKf. r)> -π’/χ,άνΗο tair,en iarpilllme cum accuiativo politum icgitur. Cunfulc noftrum PinJaricum Lcxiciira. Itcm apud So- phoilem in O^ai[io Tyraano , png. 17ο. Το γι -πχίϊ» αΰ-^Γς ί-παιτ ciWS•’ in. Ideni ίη OeJips Colonjio. pag. 307. AiVf?; ά Tii/’|i}.&c. quod a Siiida obrei ν .tum: led ncc f ;bula, ncc fabiilx lo ais not..t’JS. Γ.
’AaJVi» ] Apud Hefychiiim. PlvivOrinum, & Photium in Le-
.ico inedito, legitiir ««JVTi’, cum circumRcxo in ultima. . *A£ii7W(*B»J Homcr. Tll. 116. ’Accerzi/JtjL•, xcl[’ αϋης dtxtyo- fjuccf. llbi Schol. ’"ίβλάβ^, ϊ/3λχψ«, yJfy.^cTzc, θίύβ(^σα. C..terum cx Suida furplc Hcfych. in v. ’Aoiaziutlw. • "A^’©-] Euftath. <j «/5A«/J«i, •;ΐΗ£5ίΤ^!/ «cTii sti-iAic^?-)! αα,®-, i βλαβίζΐς , -Tmin;. Tj «’«’iTO{ Ti βλχ-^αι• Id eft , ««ίΦ- , ill^lus, Α Β jf/ria. Apud Homerum idcm valet ac m £aJ]«, 7?/Λ j u r, fuas ad ades unufquifqne profe£ius eji. Ponitur etiam pro <Sy, quomm^NU qiiarum-, t a- pud Euripic em in Medea : Peraciis illist qu£ ftimperattiira^ & composfa^fa illonim^ qua cu^ pio. Et apud Sophoclem : Tetis, qii^ confeque- ris. Si vero [td S.] tenui fpiritu notctur, & fit circumflexum, fignificat Nimc : ut in Eucli Vatis poematc. Correptum vero [-ro λ,] & te- nui fpiritu notatum, fignificat enunciationem
negativam.
Ἀαγές. Non fractum. Firmum.
’AaJ^efy. Turbarej Injuria affici, Inopiala- borare, Α cibo abftinere. Άάλιον. Incompofitum , impotens. ’AXm vero, vanum. "Acl’7?><^. Intaflus, Illxfus. Herodianusait, vocem hanc^Act-^^oj dediici a verbo Ιά.7^α>, quod ilgnificat Ixdo, additon, vim privationis ha- bente, & fubrrada litera i. ’ΆαυτίΙοζ, qucm nul- lus Ixdere poteil. Vel illud α,ηοη privationem, fed intentioncm hic fignificat, ita utdenotetur ille, quialiquem valdelcedcre potcft. Itaque, priiis quidem denotat paflionemi pofterius vero, adionem. Dicitur tamen & αα,•^@^ per privationem j is, qui intadus eft. ’Aagaii. Aarorij ilomen proprium. ΆχστίμΜ, Pcccavi, Lapfus fum, Laefus fumj In calamitatem incidi. Άάσο^ι quatuor fignificat: SatiarCj Con- fopirc , Lxdere , Dolore afficere. Ά<1σ•)ζ,φ’. Qui retineri nequit. ’Vl©-. IlLxfus. "a/3c6(. Urbs Phocenfis. Vocata autem fuit fic ab Hcroe Aba. ’Άβοίζφ’. Quietus. Qui videlicet privatus eftipfa?/2ct^£<v, id eft, loquendi facultate. Άβοίϊΐξ. Tenuis. ΆβΛΜμαν. Stultus. Άβα.χ<ίινογ. Abacaenum. UrbsSicilix. . ΆβΛ-Μσχν. Ignorarunt, Nonintellexerunt.
Ά/Εάλ6. Utinam. nomcn compofitiim ex particuh « privationis vim habente, & no- niinc am , quod damnum , ac detrinientum lignificat. Vel ita vo- catur homo noxius, qui nocet aliis, eolque l.cdit. Tunc autcm deckaum a verbo ««V«/ , quod Ijcdcrc , atque noccre fignifi- cat. P. , , I
’A&iix.riirzui ] Homcr. OJyfn Δ. 14.9. ti 4’ dfiay.rtmv HarTTi.
ubi Sthol. ’Hyri^m*. Tm^e^ 7» βάζα lc^r,[idXTiitC). 4 λιξί? ■!&> »7Τ»ξ (ϊξΐ:(ν//ωι ιςίιι, η ’Α/3,3ακ»(Λ] H.rc ex Patrum aliquo, qiii fcripfit in Prophctiara Habacuc. Efl cnim Prophctacnomen cum intcrpretatione. ΐΐΛτ[. 8 ’Ey«y>4AiV] Mirci cap. f. V. 41. P. h S
