XI.
Incriminations de l’Écoutète d’Anvers et réquisitoire de torture en cause de Philippe Mertens.
(Séance de la Vierschaere du 9 mars 1792[1].)
Ticht ende conclusie voor den Heere Schepenen J.-B. Vereecken, fungerendeo als schouteth deser stad, nomine officii aenleggere
Ik segge U gevangenen op ende aen :
1. Dat gy syt eenen abominabelen schelm.
2. Dat gy gevangenen, gebordig synde van Eythuysen omtrent Remunt, ende aldaer getrouwt, die uwe geborte plaetse omtrent den jaere 1785 hebt verlaeten
3. Ende syt gaen woonen tot Ophoven omtrent Maseyk, in het graefschap Horne.
4. Dat gy gevangenen complice syt van de bende van brandbriefschryvers ende brandbriefleggers, welke sig in het voornoemd graefschap Horne, naementlyck omtrent Maeseyk voormeld, in de jaeren 1784 ende 1785 heeft opgehouden.
5. Dat gy gevangenen, des nagts, tusschen den 12sten en 13den january van der voornoemden jaere 1785, gedaen hebt den eed, welke de voorseyde bende emmers vele van de selve hebben afgelegd.
6. Te weten in eene capelle staende kort by Ophoven voornoemt, soo men van Ophoven uytkomt om naer Maeseyk te gaen.
7. Dat den voorseyden Eed bestaen heeft in Godtversaekende ende ysselyke formaliteyten.
8. Dat gy gevangenen by wegen van den opgemelden Eedt gepretendeert hebt God af ende den duyvel aen te sweiren.
9. Dat, tusschen de pretense ceremonien van den selven eed, gy gevangenen gestipuleert hebt : Dat gy den duivel lyf en ziel gaeft, soo gy imand van de voore bende soude verraeden.
10. Dat het ook in der daed gebeurt is, dat er ten jaere I785 brandbrieve geleyd syn geworden.
- ↑ Ce document a été publié d’une manière incomplète par Poffé. Antwerpen in de XVIIIe eeuw, p. 247.
