Page:Hubert - La Torture aux Pays-Bas autrichiens pendant le XVIIIe siècle.djvu/153

Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

Ten vyf uren, segt sedert paesschen niet te biegte geweest te hebben, ende segt de waerheyt geseyt te hebben, ende dat hy nog de waerheyt segt, maer dat sy hem niet en willen gelooven.

Ten vyf uren vyf minuten, vraegt geduerig aen den scherprechter om gesoulageert te syn aen den halsbandt.

Ten vyf urcn seven minuten, segt : « Dicteert mij hoe ick de waerheyt moet seggen ; ick sal het seggen ». Ende repeteert sulcks gedueriglyck, seggende meermaels : « Dicteert myn doodt, ik sal teeckenen ».

Ten vyf uren en half. segt : « D’être juge et d’être barbare, c’est à peu près la même chose ».

Ten ses uren, segt : « Gluckig, dat ick moet lyden sonder pllichtig te sijn ».

Segt : « Si je suis coupable, c’est peut-être pour avoir aimé trop les femmes ».

Ten ses uren en een quaert, segt : « Ick hope, dat sy my hier niet en sullen laten sterven, want ick en hebbe t’sedert passchen niet te bichten geweest ».

Vyf minuten vdor den seven uren, segt : « Dat ick pysde, ick hebbe het wyveken ievers getoucheert, ick soude meer seggen als de waerheyt ».

Ten seven uren, vraegt een weynig water en drinckt het selve.

Ten half acht uren en thien minuten, aen den verw. aengeseyt van de waerheyt te seggen, faute dies dat syne pyne sal verswaert werden, segt de waerheyt geseyt te hebben.

Ten half acht uren twintig minuten, segt : « Ick hebbe van myn leven onder de guarde française geweest ; hadde ick onder het peirde volck geweest, ick soude peysen : myn ziele Godts, sy leeren my hier ryden ».

Ten acht uren twintig minuten, segde den verwe dat de regters hem niet willende gelooven, Godt hem sal bystaen, dat hy maer en leyd om te voldoen aen hunne capricie.

Ten acht uren en half, vraegde den verwe water, spoegh het gegeven water uyt, ende segde het selve geen water te syn. Vroegh voorts een weynigh wyn, t’gone hem gepresenteert synde, heeft het selfde geweygert.

Vyf minuten voor den negen uren, segt : « Alleman mag eten[1] en ick niet, dat gaet wel ».

Ten negen uren tien minuten, segt al grimmende : « Daer en is maer een dingen dat my pyne doet, t’is dat mynen coli[2] te hooge komt » ; seyt voorts : « Al moest de keers acht en veertig uren opsitten, daer en is niet aengelegen, patiencie ».

Segt nog voorts : « Waer syn die heeren die my bekwetst hebben al hadde ik de doodt verdient, dat sy het soude van Weenen afgehaelt hebben, ende nu en kennen sy het gemoet van mynen rechter niet overwinnen ».

  1. Le patient fait probablement allusion au repas que les magistrats se font servir au cours de la question. V. l’état de débours pour un repas de l’espèce en 1746 dans P. Claeys, Le bourreau de Gand, sa mission, ses fonctions, ses privilèges, p. 45.
  2. Collier.