ή πίτυος 1 ή τεραίνθου τριψας, συμαίξας ττ] χαλκι’τιδι ίσον, καταττλασσειν, τα εςωΟί^ν δε κηρωττ) παχείτ) ^περιαλείφειν. Όκόταν άρ^οςεκπίπτγ) και μή ^Οελτ) κατά χώρην μενειν, σίλφιον ^τι άριστον και
πυκνοτατον ξύσας λεπτον καταπλάσσειν. Και του πταρμικοΰ φαρμάκου προς την ρίνα προστιθέναι και *παροςύ.νειν, τον άνορωπον. "*Η.
ύδατιθερμω περιπλύνας σίοια, καΐ στυπτηρίην τρίψας εν οϊνω λευκώ,
καταχεαι του άρχου, έπειτα ράκεα εμβαλεΤν, και τους μηρούς
ξυνδησαι ημέρας τρεις, και νηστευέτω,. οινον δΙ πινετω γλυκύν. *11ν•
δε μηδέ ούτω διαχωρέη, μίλτον μίςας όμοΰ μέλιτι διαχριέτω. Άρ’/ος
ην ^εκπίπτη και αίμορρο^* άρου ρίζης περιελών τον φλοιον, έψεΐν ht
υδατι• έπειτα τρίβειν αλητον ςυμμίσγoJV, και καταπλάσσειν θερμόν.
’Άλλο• της αμπέλου ®της άγρίης, ήν ενιοι καλέουσι ψιλο>6ριον,
’ταύτης τας ^ίζας τας άπαλωχάτας περιξέσαντα εψησαι εν οϊνω μελάνι άκρητωαύστη ρω • έπειτα τρίψαντακαταπλά<ισο IV χλιηρόν* ξυμμίσγειν οε και άλευρα, και φυρην εν οινω λευκώ και ελαιω ^"χλιηροίς.
^"Αλλο* κώνειου καρπον τρίβοντα, παραστάζεινοΤνονλεΜκον^^εύώδεα,
έπειτα καταπλάσσειν χλιηρο’ν. Ην δε ©λεγμαίνη, κισσού ρίζαν έψησας εν ΰδατι, τρίψας ^^λεΐον, αλευρον ςυμμίσγιον ώς κάλλιστον, εν
οϊνωλευκωφυρησας, καταπλάσσειν, ααι**άλεΐ(ραπροςτούτοιςζυμμίςας.
""Αλλο* μανδραγο’ρου ^ίζαν μάλιστα μεν χλο^ρήν, ει δ^ μή, ζηρήν,
την μεν ούν χλωρήν άποπλύναντα και ταμόντα, εψησαι εν.οϊνω^^κεχρημένοί, κα. καταπλάσσειν * την δέγε ξηρήν τρίψαντα καταπλάσσειν
δμοίως. ^’"Αλλο* σικύου πέπονος το ένδον τρίψας λεϊον καταπλάσσειν.
10. *Ιΐν δε γένηται οδύνη και μη ^^φλεγμν^νη, λίτρον ^^οπτησας
’Ante ή addunt ή τερεβινθίνου DFGHIJKZ.— C’est une glose passée dans
le texte ; τερέβινΟο : étant la forme moderne οΐτέρμινθος la forme ancienne.
— ^άλείφειν D. — " θέλοι Κ, -Οελει Ζ.— Le silphion, avec son sucle laser, était ’une plante fort célèbre dans l’antiquité, mal connue des modernes, et qu’on çapporte au tliapsia silpi » ium, L. — ^παροξύνας D. — ^έμβαλλεϊν (sic) I.έκβαλεΤν Aid. — "^ έχ-πί^τει Ζ. —άγνου pro άρου DQ’. —’έτερον HIJ. —άλλο om. Ϋ (G, restit. al. manu) KZ. — Ηής om., restit. al. manu Η.-καλέουσι DIfâ -καλοΰσι vulg. —<1η>ά6ριον G, Aid. — τουτέης vulg.— Lisez τίχύτγις vuîg. περιζε’σαντα DF^Hl, Àld. —’Οχλιηρώ DH. — ", άλλρ.οη), F (G, resLil. al. manu) Κ.-κωνίου FGIKÏ. — « οίνώδεα Κ. — » λείαν, Ι.-συμμίσγων Η.λευκω om. Κ. — άλειφαο al.’manu, erat prius άλείφά’Ο.—’^άλλο όηι. FG Κ. —ά).λο… ομοίως om. Ζ. —μανδραγούραυ D. —’" κ&κρημενω ponitur post καταπλ, άσσξΐν Κ.— τ"άλλο. om. FGKZ. —σικίου 3. —’ « φλεγμήνη DH. —ολεγμαίνη vulg.-vixpovD. —’^έψήσα : G, AUl. —τρίψους (sic) pro τρίψας IL-Haï στυπτηρίην… λείους om. (D, restit. al. manu) GZ, Aid. —στυπτηρία
