τω ώμολίνω β-ζι άσηπτος Ιστιν)• Ιπήν δέ διασαπ^ ή συριγξ, τάιχνεσθαι χοή σπόγγον ^(^αλαχον ώς λεπτότατον προττεθεντα * έπειτα ες
μέν την σύριγγα άνθος χαλκού όπτον συ/νον τη μήλη ενθεϊναι, τον ΐέ
σπο’γγον αλεΐψαι μέλιτι, και υποβαλών’μέσον τω λlyfαvώ δακτύλω
της αριστερής χεφος ώσαι πρόσω, καΐ προσθεις έτερον ^σπόγγον
άναοησαι τον αύτον τρο’πον, δ’ν περ και επι *τησιν αΐμορροΐσιν* τη δέ
αυριον άπολυσας, ^περινίψαι ΰοατι θερμω, και σπόγγω τω δακτύλω
της αριστερής * χειρός πειραν διακαΟαίρειν την σύριγγα, καΐ αύθις
πάλιν το άνθος επιδησαι* ταΰτα ποιε’ειν επτά ημέρας, εν’ταύτησι
γαρ μάλιστα δ χιτών της σύριγγος εχσηπεται* το δε λοιπόν, εστ’αν
υγιανθη, τουτέω επιδεΤν κατά γαρ τούτον τον τρόπον υπο του σπόγγου διαναγκαζομένη και αναπτυσσόμενη ή σύριγς ούτε πάλιν ξυμπίσοι αν, ouxito μεν αύτης υγιανθείη αν, το δε πάλιν ξυμπληρωθείη,
αλλ’εν εωυτη πάσα υγιής εσται. Έν τη θεραπείη δε προσαιοναν ύδατι
πολλλω θεραώ, και λιαοκτονέειν.
5. Ην δε μή’διαβεβρίόκη ή σύριγξ, προμηλιόσας μήλη, τέμνε ίως αν διελθη, και επίπασσε άνθος χαλκού, και Ίαν Ιπι πέντε ημέρας• κατά/εε δε ύδωρ θερμόν * καΐ επάνω ύδατι φυρών *®άλφιτον κατάπασσε, και φύλλα τεύτλων επίδει* επήν ** δε έχπέση το άνθος του /αλκου, καΐ καθαρον ή το έλκος της σύριγγος, ιώ ωσπερ την Ιμπροσθεν.
6. *Ην δέ εν’/ωρίω ή, 6 μή οΤόν τε **τάμνειν, βαθείη δε και ή σύριγς, άνθει /αλκοΰ και σμύρνη και’^λίτρω ούρω διεις, κλύζειν, και ες το στόμα της σύριγγος **μολύβδιον εντιθέναι, όπως μή ξυμφύηται’κλύζειν δε πτερού σύριγγα προσδήσας προς κύστιν, και
1 Μα>θαχον DFHIJΚ.-προστιθίντα Κ.
2 μέσω vulg.— C’est μέσον qu’il faut lire, comme l’a bien vu Vidus Vidius ; en effet cette phrase se trouve aussi dans le livre Des Hémorrhoi’des, et là il y a μέ<τον. Dalechamp lisait με^ω ή τω).ιχανω : avec le doigt du milieu ou l’index ; et de fait Aétius, dans le chapitre dernier du XIVe livre, nomme le doigt du milieu. D’autres, comme Cornarius, supprimaient αεσω. —λειχανώ FGl, Aid.
3 — σπόγον (sic) Κ.-ώυτόν vulg. —έωυτον DFGHIJK.— Cette faute est fréquente ; il faut lire αυτόν. — *τοΐσιν J. — î— περιΟεΐναι vulg. — C’est, je crois, περινίψαι qu’il faut lire.— βχεροςΗΚ.—’ταΟτα-.σι DGHIJ. —έκσηπεται ΌΓΗυΚ.-σήπεται Yulg, _ « διαβείνρώκε’. J.— ^εάν Ζ.-έαν om., sed ponitur post ήμε’ραις, quod legitur pro ημέρας J. —’ « άλφιτα J. —άλφυτον Aid. — » δι’έκπέσγ, pro δε έχπέση Ald. — « τάμνειν Η.-τάμνειν oni, vulg. —’^νίτρω D,
14 — » μο>ίβδιον Γ J. —δπερ μή ξυμφύεται Ζ.
