1. ^Συριγγε ; γίνονται μεν υπο φλασμ.άτο)ν και φυαάτων, γίνονται δε ^καΐ υπο ερεσίης, και ίππασίης, όταν άΟροισΟτ) εν τω γλουτω αίαα πλησίον της εδρης * σηπο’μενον γαρ νε’μεται ^ες τα μαλθακά, οίτε υγρού εο’ντος του τε άρχου, και της σαρκός μαλθακής, ε’ν •^ νέμεται, εστ’αν το φυμα ^ηςη και κάτω ες τον apyov διασηψη. Έπήν δέ τοΰτο γένηται, συριγγουται, και *Ίχ, ωρ ^εει, και κόπρος ρεΐ δι’ αύτης και φυσά και βδελυγμίη πολλή. *Ύπδ μεν ούν των φλασμάτων γίνεται, δκόταν τι των περί τον apybv ^yojpiojv (ρλασθη υπο πληγής, η υπο πτο^ματος, η υπο τρώματος, η ίππασίης, ^η ερεσίης, η οσ « τοιουτότροπά εστί" ξυνίσταται γαρ αίμα* σηπόμενον δε εκπυισκεται* υπο δέ του εκπυϊσκομένου πάσχει απερ επι των φυμάτων ειρηται. 2. Πρώτον μεν ούν όταν τι τοιούτον αίσθη φυο’μενον φΰμα, τάμνειν ώς τάχιστα ώμ.ον πριν ή διαπυησαι ες τον άρχόν. 3. *Ην δε νοσέοντα ηδη την σύριγγα παραλαβής, ^λαβών σκορο’δου φύσιγγα νεαρήν, άνακλίνας τον άνθρο^πον ΰπτιον, τα σκέλεα διαγαγών το μεν ένθα, το δέ εν6α, την φυσιγγα καθιέναι εστ* αν προσκόψη, μετρησαι "τε το ραθος της συριγγος τη φυσίγγι, και ^^σεσελιος δέ ρίζαν κόψας ώς λεπτοτατην, ΰδο)ρ επιχε’ας, ^^βρέχειν τε’σσαρας ημέρας• και προνηστεύσας πινέτω μέλιτι παραμίσγων το ύδωρ κατά τρεις κυάθους• εν τούτω κάθαιρε και τας άσκαρίδας. Όκο’σοι δ’αν χαταλείφθωσιν αθεράπευτοι, θνησκουσιν. Έπειτα δΟονιον ^^βύσσινον τιθυμαλλου δπω του μεγάλου δεύσας, καταπάσσων ανθοί χαλκού οτττον τετριμμένον, στροβιλην ποιησας ισην *^τη σύριγγι το μήκος, <Post σ. addunt δέ DFGHK. —’και cm. 1.-εΐρεσιης DGHIK. —’έ ; D.είς vulg. — ^ιχώρ ρέει Κ. —Ιχωρεει vulg. —ύποχωρεει ί.-Ιχωρροε’ει Lind. δι’έωυτής vulg. —Je lis αυτής. —φύσσα J. — ^χωρίον Lind. —θλασθή J. — ^ γ έρ. om. Lind. —είρεσίης DHJ. —’αίσθηθή J. —τήν αρχήν pro τόν άρχόν Ζ. — β λαβών οηι., restit. al. manu D. —σκόροδον J. —σκορόδον (sic) D. ύπτια J. — ^δέ pro τε DU. —φύσιγγος τή συριγγι J. —’ « σεσέλεως vulg. —σεσέλ’.ος DH. —λεπτότατης Ald. —έπιχέειν D. — » έπιβρέχειν Κ.-έπι τεσσάρας J. — « βύσινον ϋ.-τιΟυμάλου DHK. —όπώ Η.-όπόν D.— όπου vulg. — » τη om. DH.
