άλγησειεν, ανάγκη *και το ιώμενον έν είναι* νυνι δέ ’πολλά* πολλλ γαρ εστίν εν τω σώματι ενεο’ντα, α, ’δκο’ταν υπ’ αλλήλων παρά φύσιν θερμαίνηταί τε και ψύχηται, *και ξηραίνηταί τε καΐ υγραίνηται, νουσους τίκτει* ώστε πολλαι [/.εν ιδέαι των ^νουσημάτων, πολλή δε και ή ιησις αυτέων εστίν. ^Άξιω δε εγωγε τον φάσκοντα αΤαα είναι μουνον τον ανθρωπον, κα άλλο μηδέν, δεικνύναι αύτον ’^μή μεταλλάσσοντα την ιδέην μηδέ γίνεσθαι παντοϊον, ^άλλ’ η ώρην τινά του ενιαυτου ή της ήλικίης ^της του άνθροίπου, εν ή αίμα ενεον φαίνεται μουνον εν τω άνΟρώπω* εικός *" γα ρ είναι μίαν γέ τίνα ώρην, εν fi φαίνεται αύτο εφ’ εωυτοΰ ενεον "τα αυτά δε λέγω και περί του φάσκοντος φλέγμα μουνον είναι τον άνθρωπον, ^^και περί του χολήν φάσκοντος είναι. Έγώ μεν γαρ αποδείξω, α αν φησω τον άνθρωπον είναι, ^^και κατά τον νο’μον και κατά την φύσιν, άει τα αυτά εο’ντα ομοίως, και νέου Ιόντος και γέροντος, και της ώρης ** ψυχρής εουσης και θέρμης, και τεκμήρια παρέςο3, και άνάγκας άποφανώ, δι’ ας εκαστον αυςεταί τε και φθίνει εν τω σώματι.
3. Πρώτον μεν ^^ ούν ανάγκη την γένεσιν γίνεσθαι μή αφ’ ενός * πόας *^ γαρ αν ένγ’ εόντιγεννησειεν, ει μη^’τινιμιχθείη ; ^^ έπειτα ούδ’,
1 Δέ και FGIJ, νυν Α~ νυνι δε π. om. Β. — ’ πολλά om. ΑΗΚγ. -εστίν AC, Gai. -είσιν vulg. ένεόντα Α, Gai. -έόντα vulg. — ^ δταν ΑΒ.-άπ’ FGJ.παραλλήλων Β. — " και om. ΟΗΙΚγε, Gai. -τε om. Α. -νόσους Α, Gai. — ^ σωμάτων J. νοσ., in marg. γέγρ. και άλγημάτων γ. και om. Α. ή om. Gai. -αυτέων om. ΑΒ. — •* έξιώ Ι. -δ’ Αγ, Gai. -γε om., restit. al. manu Α. -αίμα μόνον εΤναι τον άνθρωπον και άλλο μηδέν είναι δεικνυειν αυτόν μέτε άλάσσοντα (sic) τήν Ίδεην μήτε γίνεσθαι Α. — ’ μή om. J, quaîd. exempl. ap. Foes. in not. γίγνεσθαι Gai., Mack. — » άλλην pro αλλ’ ή ΕΚγδε, Zwing. in marg. — " της A, Gai. -αίμα ετι εν. Εγε. -εν èov quaed. exempl. ap. Foes. in not. φαίνηται A. — ’" Post γαρ addit έστιν Gai. --γαρ ες τίνα (al. manu, έστιν τινά) ώρην, in marg. γαρ είναί τίνα ώρην Α. -γε Gai. γε om. vulg. φαίνηται Α. -αυτό (αύτώ Α) εν έωυτώ (εν έαυτώ Α ; εφ’ έωυτώ Gai. ; εφ’ εωυτοΰ Foes in not., Baumh. ) εν (εν om. AC ) έον ( post έόν addunt δ εστίν Α ; δτι εστί ΕΗΚγδε) vulg. -II faut lire d’un seul mot ένεόν. Quant à la locution εφ’ εωυτοΰ, voy. p. 40, 1. 7. — " και pro τά Gai. -ταύτα δε λέγω ταΰτα Α. μουνον Α.μ. om. vulg.τόν άνθρ. AC, Gai., Mack. -τόν άνθρ. om. vulg. -και περί τοΰ φάσκοντος χολήν εΐναι και π. τ. φ. φλέγμα είναι ΕΕΟΗΙΚγε. — ^ και π. τ. φάσκ. χολήν είναι C. είναι Α. είναι om. vulg. — ’^ και om. CFI J, Aid. τόν et τήν om. Foes. in not., Lind. εΐ (εΐ om. A ; άει ΒΕΗΚγε, Gai., Zwing. ) ταΰτα ( τα αυτά Α ΒΕΗγ) έόντα δμοια ( όμοια έόντα Α ; ομοίως ΕΗγε, Gai., Zwing, in marg.) vulg. — ’* ψυχρής έούσης και θ. Α, Gai., Mack. έούσης και (και cm. Ε)
