τους πόδας ποιησας της κλίνης τους ττρος ποδών, * έπειτα πρόσθες, και θέρ(χαινε ^ εν ά[/.ίΒι ^ αλλω τιν, έως αν κατατακη’ην οϊ άσθενεστερον βούλτ) το πρόσθεταν προστιθέναι, ες οθόνιον ^ενδεών. Και yjv υγρότητος εμπλεαι ούσαι αι μητραι το στο’μα συνοιδησϋ)σιν και άρ^οίην παράσχωσι, ρόον χρή ποιέοντα ιασθαι προσθετοΐσι φαρμάκοισι, καΐ πυριωντα ώς γεγραπται, ούτω ποιεΰντα, ώσπερ ^κατά τήν πρόσθεν άρ^οίην’και ει ες το πρόσθεν προσχωρέουσα άποστραφη, ^όον χρή ποιέειν ωσπερ επι της πρότερον άρροίης. "Οταν δε ^όος η λιην, *ουτε θερμαίνειν χρή θερμω υδατι ουτ’άλλφ ούδενι, ούτε ούρητικοΪσι χρησθαι ούτε σιτίοισι διαχωρητικοΤσι* της γε κλίνης τα προς ποδών υψηλότερα είναι, ώς μή ή κατάκλισις ευροος ^• και προσθετοίσιν αμα τοϊς στύφουσι χρώ. Οι δε ^όοι, οπόταν μεν ευθέως ϊκηται ή κάθαρσις, ευθέως ^υφαίμονες γίνονται, δπόταν δ’ήσσον ^ιη, πυώδεες• και τνίσι νεωτέργ^σιν υφαιμα μάλλον, αί δέ πρεσβύτεραι μυξώδεα μάλλον εχουσι τδι καταμήνια καλεύμενα.
1 ’"Επειτα πρόσθες, και θερμαίνει εν άκηδίγι άλλω τινι, Εως vulg. —έπειτα πρόσθες εν ράκει δέων ή άλλφ τινι, και θερμαίνειν, Ϊως Lind. —έν ράχει δέων ή άλλφ pour εν άκηδίη άλλω est une conjecture de Cornarius, puis• de Focs dans ses notes, conjecture adoptée par Lind. Le reste de la correction lui appartient. Quoique εν ράκει δέων soit une locution qui se rencontre souvent dans de pareilles formules pharmaceutiques, je la trouve bien éloignée de notre texte de vulg., et je lis θέρμαινε ή έν άμίδι ή άλλω. Άμίδι ή est, sauf le μ pour le κ, lettres que les copistes confondent souvent, la reproduction exacte, grâce à l’iotacisme, de άκηδίη. — *ού δέων pro ένδέων quaedam exemplaria ap. Foes in nolis. —εουσαι Lind. — ^ και (δε pro και G) vulg. —κατά pro και Foes in not., Lind. —άροίην C. —προχωρέουσα C. —άρροιής G, Aid. — "Όύτω G, Aid. — ^ ύφαιμονες C, Aid. —ύ φαί μονό ς (Οφ. om. Lind.) vulg.-υφαtμωv n’est pas dans les dictionnaires. — ^ ειη C. —’μυρώδεα C.
