γάρ υγίαινοντι ουκ άρηγει εκ του παρεο’ντος * μετάλλασσε ιν, τω δΙ
άλγέοντι.
36. Των δε νοσημάτων ασσα μέν Ι’λκεα ίόντα υπερέχοντα του άλλου σώματος εϊσιν, αμα τοΐσι φαρμάκοισι και λιμω ^χρή ιησθαι. 37.’Ρο’ου ξυμφερον εκ κεφαλής ρέοντος, εμετός. 38. Τα παλαιά νοσήματα χαλεπώτερον ιασθαι των νέων αλλά ’νοσήματα τα παλαιά νέα πρώτον ποιέειν έλκος *πεπωρωμένον, εκβάλλοντα το σκληρον σηπτηρίω φαρμάκω, έπειτα συνάγειν. Των φαρμάκων οσα’^φλεγμαίνειν ποιέει μάλιστα, ταΰτα συνάγουσι τα καθαρά* ^τά δ’ισχναίνοντα, ταύτα "^Βϊ καθαιρουσιν. *Ην δέ τις συνάγτ) τα μηπω ώραϊα Ιόντα, το νοσέον τρέφει σώμα t αν έλκος εχγ)• και ^ν μεν συνάγειν δέγ) το Ιλκος και ^εμπλησαι, φλεγμαινειν άρηγει, και ην εν κεφαλή σάρκα βούλη’επαναφερομένη γαρ ή σαρξ υπο των σιτίων ώθέει την υπο του φαρμάκου σηπομένην ^και ξυμμαχεί* ^ν δε μετέωρον η λίην, ισχναινειν τοίσι σιτίοισι. 39. Τουςάνιωμένους και νοσέονταςκαι άπάγχεσθαι βουλομένους, μανδραγόρου ρίζαν ^^’πρωι πιπίσκειν έλασσον η ως μαίνεσθαι. "Σπασμον ώδε χρή ιασθαι* πυρ παρακαίειν εκατέρωθεν της κλίνης, κα μανδραγόρου ρίζαν πιπίσκειν έλασσον ^ ώς μαίνεσθαι, κα προς τους
- ^ τένοντας τους οπίσθιους σακκία προστιθέναι θερμά. Άπο σπασμοί »
πυρετός ^ν επιλάβη, παύεται αυθημερόν η τ^ υστεραίη ^ τη τρίτγ) ’Μεταλάσσειν Α. —δ’AC.• — ^χρήσθαι pro χρή Ίήσθαι Α. — ^Post άλλα addit τα Α. —’* πεπονημένον C. — * φλεγμαίνει ή pro φλ. Α.-ποιέουσι Lind., Mack. — ^ τα δ’Ισχναίνοντα Α. —τα διισχναίνοντα vulg. —’δέ om. Κ’, Lind., Mack.-ôè doit être pris dans le sens de δή ; ce qui est loin d’être rare dans la Collection Hippocratique. Comparez, par exemple, t. IV, p. 262, note 8 ; ib., p. 267, note 17 ; ib., p. 252, note 7 ; ib., p. 246, note 20 ; ib., p. 178, note 1 ; ib., p. 114, note 26. Des exemples aussi nombreux, et ce ne sont pas les seuls, ne laissent pas de doute.’— τρέφη A. — ^έκπλήσαι A. -επαναφερομένη Α.-έπανατρεφομένη vulg. —La leçon de vulg. est certainement acceptable ; cependant celle de A me semble plus naturelle. Dans les dictionnaires on ne cite pas pour έπανατρέφω d’autre autorité qu’Hlppocrate, et sans doute ce passage même. — » και τη φύσει ξυμμαχεϊ Lind., Mack, ex Fabio Calvo, ut videtur. — Une telle addition, fort mal autorisée comme on voit, est, de plus, sans utilité. —τήν δέ μετέωρον ή λείην vulg. -ήν δέ μετέωρον ή λείην Α. —La leçon de A me paraît bonne, sauf λείην pour λίην. Avec μετέωρον on sous-entend το έλκος. Quant à λίην pour λείην, ce n’est qu’une affaire d’iotacisme. —άπέγχεσθαι Ε. — ^^ τζρωτζ.τιίσν.ζ.ιν (sic) pro πρωί πιπίσκειν Α. — « Ιασις σπασμοΰ in lit. Α. — » ταίνοντας C, —από σπασμού πυρετός om. Aé —παύσεται C*
