διαχοίρητικα, ώς οτι μάλιστα διευρυνθωσιν αϊ ροιαι αι έμπροσθεν
της κεφαλής* έπειτα δ’επήν άποφράςτις και *άπΰτρε’ψγ)ς την επί^
^υσιν, ην τι πριν γ) εύτρεπίζειν το ρεΰαα ες το σώμα ελΟτ), ώδε /ρή•
ιασΟαι* ην μ.εν μάλλον προς το δε’ρμα εκκεχο^ρηκος ή, τα έξωθεν
πυριώντα• ην ^δ’ένδον προς την κοιλιην, έξωθεν δε μη δήλον ^^
φάρμακον πιπίσκοντα* ην δ’επ’αμφότερα, άμφοτε’ρο^ν άφαιρέειν*
επιτηδεύε IV δε χρή εγγυτάτην εςοοον ποιεειν, ην τε κάτω, ην τε άν « ^
ην τε άλλη δ’πη του σώματος έξοδο ί εισιν,
22. ^’Οπο’ταν Ίσχιίις από ^όου γένηται, σικυην χρή προσβάλλειν, κα ελκειν εςοί, και μη κατακρούειν, και ενδοθεν θερμαντηρια φάρ^ μακα πιπίσκοντα διαθερμαίνειν, οπο>ς έξοδος ή και εςω *ες το δε’ρμ « υπο της έλκυσιος της σικύης, και έντος προς την κοιλιην υπο τη^ θερμασίης • οπόταν γοιρ άποφρα/Οη και μή εχγ) οπη ^δοοιπορε’^ι, δδοιπορε’ουσα ες τα άρθρα ρέει ες το υπεϊκον, και ΐσ^ίαδα ^ποιε’ει, 23. Η όπισθεν φθίσις* τούτω την κεφαλήν καθαρτέον ασθενεί φαρμάκω, έως αν άποτρεφθ^ δ ρόος, και τη οιαίτη ώσπερ έμπροσθεν /_ρώ, φάρμακον δε ^πίσον ελατηριον, και κάτω γάλακτι κλύσον^ τα ο άλλα πυρι/, σιν loj.
2U. Ιΐ, πην ο QTikry υπο πυρετού μέγας γενηται, "γίνεται οε όταν το σώμα λεπτυνΟη, τοίσι γαρ αυτοΤσιν ό τε σπλήν θάλλει και το σώμα φθίνει « δ’ταν δε το σώμα λεπτόν ή και υ σπλήν » Οάλλγ) και το επιπλοον άμα τώ σο)ματι λεπτυνθη, ή πιμελή ή εν τώ επιπλόω^^εκτήκεται* επήν δε ταυτά τε κενά πιμελής γένηται και άπδ του σπληνός θάλλοντος ^’άπορ^έττ] ες το επιπλοον, ώς εγγύτατα έον το επιπλοον, ώστε τεύχεα **εχον και ταΰτα κενεά, εσδέ/εται* κα επήν το ’Άποστρε’ψης Α.-έπίρρυσιν Α.-έπόρ^ευσιν (sic) Lind. —επίρ^ησιν vulg. -ή om. Α. — ^δε C. —ένδοθεν Α. — ^όκόταν δε Κ’, Mack. —όπ. [οέ] Lind. — •
- εις Mack. —έλκύσηος Ο.-θερμανσίης C. — ^όδ. om. Α. —^έει C, Mack.-^eî
vulg. — ^ποιε’ει ή (ή om. C ; ή Zwing. in marg.) όπισθεν φθίσιν. Τούταί vulg. —ποιέει. Ή όπισθεν φθίσις (φύσις Α) Aid., Lind. —’άποστρεφθή Α.•— • ’πεϊσον Α.-πίσαι Ο.-έλατηρον Α.-κλύσον Κϋΐιη.-κλυσον vulg. — ^ύδωρ ες ih έπίπλοιον in lit. AC. — "* γίνηται Α. —τοΤσι γαρ αύτοισιν δτε το σώμα θάλλει και ό σπλήν φθίνει Mack.-Vid. Gai., XI, De Polent. nat. cap. ult. f xal μεν δτι γε τό σώμα θάλλει, τούτοις ό σπλήν φθίνει. — "θάλλει Mack. έπίπλοιον AC. —ή εν τώ έπιπλόω έστΙν τήκεται C. — ^ έστήκεται (sic) Α. —τβ AC. —τε om. viilg. —κενεά Lind., Mack.— θάλοντος C. — άπορρε’η AC, Lind., Mack. —απορρέει vulg. —έπίπλοιον (bis) AC. —’^εχειν Lind., Mack.
