Page:Hippocrate - Œuvres complètes, traduction Littré, 1839 volume 6.djvu/294

288

DES LIEUX DANS l’hOMME.

νην, εντός του γυίου *ηρθρωνται, και πέρονην καλευ(χένην ποιέουσιν, αύται Ιωυταϊς ξυμβάλλουσαι εν τω κυβιτω εντός. Κάτω δε προς την χεΤρα το δστέον άρθρον ^εχει* αι δε περο’ναι ταύτγ) άπαλη εούστ], αϊ μεν δυο ουκ εςηκουσιν ες το άρθρον, ή δ’άνω και ή κάτω συν τω οστέω ηρθρωνται προς την χείρα, Αι δε χείρες άρθρα εχουσι πολλά* οσα γαρ οστέα προς Ίωυτ^ι συμβάλλουσι, πάντα άρθρα ποιεουσιν. Δάκτυλοι άρθρα εχουσι *πολλά, έκαστος τρία, êv μέν υπο τω ονυχι εν μέσω του τε ονυχος και του κονδύλου, ^άλλο εν τω κονδυλω, ή και ^ξυγκάμπτουσι τους δακτύλους, άλλο τρίτον, ή δ δάκτυλος άπο της χειρός άποπέφυκεν. Έν δε τοϊσιν ισχίοισιν άρθρα δύο εισιν αί κοτύλαι καλεύμεναι, κα οι μηροί ες ταύτα ενηρθρωνται• παρά δέ τους μηρούς περόναι δύο παρηκουσιν, ή μεν εντός, ή δ’έκτος, κα Ις το άρθρον ουδέτερη Ιςηκει ούδ’Ιτεροίθεν, άλλα προς τω δστεω προσπεφύκασι προς τω μη ρω. *0 δέ μηρός άνωθεν μεν, ή ες την κοτύλην εμβάλλει, "^ δίκραιός εστί τοιηδε δικραιότητι* επι μεν του εντός κεκλιμένου των δικραιων επι του άκρου ^επιπέφυκεν στρογγύλον και λειον, δ και ες την κοτύλην εμβάλλει, το δ’έτερον το έλασσον των δικραι’ων ’το έκτος μάλλον εςω εξέχει, καΐ φαίνεται εν τω πυγαίω κάτοι, καΐ ισχιον καλεεται. Ιΐρος οε ^"το γονυ το οστεον του μηρού τοιονο εστί δίκραιον ; • τω δε δικραίω *^ τούτω το δστέον ή κνήμη καλεομένη οίον εν γιγγλύμω ενηρμοσται* άνωθεν δέ του ενηρμοσμένου ή μύλη επίκειται, ή άποκωλύει ες το άρθρον ^^άναπεπτάμενον εσβηναι την υγρότητα την άπο της σαρκός. Παρά δέ τήν κνημην περόναι δύο παρηκουσιν, *’αΪ κάτωθεν μέν προς του ποδός ες τα σφύρα τελευτωσιν, άνωθεν δέ προς του γόνατος **ούκ εςηκουσι προς το άρθρον. Προς δε τον πόδα ή κνήμη κατά τα σφυροι άρθρον έχει, καΐ άλλο κατώτερον ’"Ηρθρων (sic) Α. —II est impossible de rien voir de plus obscur que cette description de l’articulation du coude ; elle semble même, à certains égards, faite d’imagination, comme la description des veines, qui, dans les livres hippocratiques, sont supposées partir de la tête. On pourrait croire que le texte est altéré ; mais cela n’est pas probable ; car les critiques anciens s’étaient partagés sur le sens des mots, si bien que περόνη était interprété par éminence osseuse, par radius, par nerfs, par os entier du membre, et κύβιτον par coude, par calcanéum, par olécrane, par condyle de l’extrémité de l’humérus. Que tirer de passages où le sens des mots est aussi incertain ? Au reste, comme on l’a vu plus haut, j’ajoute une nouvelle conjecture, traduisant περόνη par attache. — Ίχη A. —απαλή έου<η5