τω *γενείω μέσω καΐ ανωττρος τη κεφαλτ ;. Σπονδύλους ο μεν πλέονας, ot *δέ ελάσσονας εχουσιν και οι μέν ^πλέονας έχοντες, *ΰυοΪν
δεόντοιν εικοσίν εισιν, ών ^οί μέν ανω προς τη κεφαλή, ^ο ! δέ κάτω
προς τη Ιδρη. "^Πλευραΐ Ιπτά* τα μέν όπισθεν του σώματος προς τους
σπονδύλους, τα *δ* έμπροσθεν εν τω στερνω προς έο^υτάς. Κλείδες
άρθρα εχουσι, τα μέν εν μέσω του στέρνου κατά τον βρο’γχον, κατά
ταΰτα ηρθρωνται* τ^ δέ προς τους ώμους κεκλιμένα προς τ^ς πλάτας,’at επι τοις ώμοις αιει πεφύκασιν. Αί δέ ^λάται προς τα
γυΐα —ηρθρωνται, ^επιβάλλουσαι επΙ το οστέον το εν τω γυίω,
Παρ^ δέ το οστέον *^περοναι δύο παρηκουσιν, ή μέν ενδοθεν, ή ^*δέ
έκτος, αΪ προς τάς πλάτας τω οστέω προσπεφυκυίαι *^ •ηpθpωvταu
Κάτω δ* εν τω άγκωνι, κάτω μέν **περο’ντ, ηρθρωνται κατά το πεφυ•
κος κοιλανώδες, άνω δέ σμικρω της περόνης ες τον αγκώνα τότε
οστέον και ή περόνη ες το αύτο συμβάλλοντα άρθρον εν τώ ^^κυβίτω
ποιέουσιν. Παρά ^^δέ τον πηχυν περόναι παρηκουσι λεπται πάνυ τέσσαρες, αϊ μέν δύο άνω, αϊ δέ δύο κάτω• και προς μέν τον αγκώνα
ουο περοναι^’πεφυκυιαι ανω εκ του οστεου^** πεφύκασιν, αύται συν τφ
δστέω ^^πεφυκυιαι παρά το του οστέου άρθρον ηρθρωνται ες’"^το κύβιτον αί δέ κάτω κείμεναι καΐ εντός κεκλιμέναι, αδται άμφότεραι
ξυμβάλλουσαι προς τήν περόνην τήν άνωθεν άπο του γυίου φερομέ-’
Γενύω Α. —εν pro προς Α.-σφονδύλους (ubique) Α. —πλείονας (bis) Α*
—’δ’Α. — 3 ελάσσονα ; Lind., Mack.-Ce changement de πλ. en έλ. est adopté par les traducteurs. Pour quelle raison, je ne le vois pas. — δυοϊν δέ δντας εικοσιν εχουσι, συν τοις δ’έσχάταις (sic) εικοσίν είσιν Α. — δε’οντβς C. —Ce passage me paraît inintelligible, avec ou sans l’addition fournie pat A. Le texte est altéré ou se rapporte à quelque erreur d’anatomie. Compa• rez Des Articulations, § 45, t. IV, p. 195, note 13, où l’on voit que des commentateurs avaient prétendu qu’Hippocrate ne comptait pas dans le rachis la portion cervicale. — ^ ό μέν C. —εδρη της κεφαλής pro κεφαλή AC, Aid. — "ό δέ G, Aid. —’άρθρα in titulo C ; άρθρα των πλευρέων Α. — ^ΒΙ C. —έωυτόν C. — ^α Lind., Mack. —άρθροις proώμotς Α.-αίει Ε.-άεΙ vulg. (αεί om. Α). — γυία Α. —γύα C. — "^ Ante έπιβ. addunt τα δέ προς τους ώμουι ; C, Zwing. in marg.-έπιβάλoυσαt (sic) C. —ύγύω pro γυίω C. — "Érot.. p. 304 : περόνας, τάς κονδυλώδεις των οστών επαναστάσεις* ούτω κείται νυν (in libre de Locis in homine)* ότέ δέ άντι της χερκίδος τάττει τήν λέξιν. Διαγόρας δέ ό Κύπριος φησι τα προαιρετικά νεύρα περόνας αυτόν καλεΐν. Gai. Gloss., p. 544 : περόνην, ποτέ μέν όστουν δλον κώλου, ποτέ δέ έπί• φυσιν αύτοΟ, ποτέ δέ ετηφύσεως έπανάστασιν. Pour moi, je pense que πβ• ρόνη, qui proprement signifie l)oucle, a ici leseus (Xattache, C’est, à mot
